شیوع سنگ‌های پالپی در کلیشه‏ های رادیوگرافی بیماران مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی گیلان در سال 1390

مقدمه: سنگ پالپی کانونی از کلسیفیکاسیون در پالپ دندانی است که غالباً در رادیوگرافی‏های معمول دندان مشاهده می‏شود و اهمیت بالینی آن سخت‏تر شدن دسترسی به حفره پالپ و کانال ریشه در درمان‏های اندونتیک می‏باشد. لذا این مطالعه با هدف تعیین شیوع سنگ‏های پالپی در بیماران مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی گیلان و بررسی ارتباط آن با سن، جنس، نوع دندان، فک، وضعیت دندان و بیماری سیستمیک طرح ریزی شد. مواد و روش­ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی، رادیوگرافی‏های پانورامیک و بایت وینگ 373 بیمار مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی گیلان از لحاظ وجود سنگ­های پالپی در قسمت تاجی پالپ مورد بررسی قرار گرفت. همچنین در این بیماران متغیرهای سن، جنس و بیماری‏های سیستمیک ثبت گردید. آنالیز آماری داده‏ها توسط آزمون chi-square انجام شد. یافته‏ها: شیوع سنگ پالپی در 9/20% بیماران و 2/3% دندان‏ها برآورد شد. جنسیت و بیماری­های سیستمیک ارتباط معنی‏داری با سنگ پالپی نداشتند (05/0p>). با افزایش سن شیوع سنگ پالپی افزایش یافت (025/0=p). فراوانی در فک بالا 56% و در فک پایین 9% و تفاوت‏ها معنی‏دار بود (0001/0=p). بیشترین شیوع سنگ‏های پالپی در اولین مولر‏های فک بالا بود. شیوع سنگ پالپی در دندان­‏های سالم به طور معنی‏داری بیشتر بود (0001/0=p)نتیجه‏گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان می‏داد که سنگ پالپی یافته‏ای شایع در دندان‏های مولر و سالم می‏باشد و به طور معنی‏داری با ازدیاد سن افزایش می‏یابد. اما بین سنگ پالپی و جنسیت یا بیماری‏های سیستمیک ارتباط معنی‏داری وجود ندارد.