بررسی میزان موفقیت بخش دندانپزشکی کودکان دانشکده دندانپزشکی مشهد (ایران) در آموزش مهارت‏های بالینی از دیدگاه دانشجویان

مقدمه: ارزیابی دوره‏ای برنامه‏های آموزشی سبب ایجاد بینش نسبت به دوره و کارایی بیشتر امر آموزش می‏شود. ارزیابی موثر منجر به فراهم آمدن اطلاعات ارزشمندی می گردد که با موفقیت دانشجو و برنامه آموزشی در ارتباط است. هدف از انجام مطالعه حاضر بررسی میزان موفقیت بخش دندانپزشکی کودکان دانشکده دندانپزشکی مشهد در ایجاد مهارت‏های بالینی از دیدگاه دانشجویان بود. مواد و روش‏ها: در این مطالعه مقطعی، 116 نفر از دانشجویان دوره عمومی سال پنجم و ششم دانشکده دندانپزشکی، در بخش دندانپزشکی کودکان دانشگاه علوم پزشکی مشهد شرکت داشتند. پرسشنامه‏ای حاوی 21 سوال چهار گزینه ای در هفت گروه مهارت بالینی دندانپزشکی کودکان در اختیار دانشجویان قرار گرفت. تحلیل داده‏ها با استفاده از آزمون mann-whitney در نرم افزار spss انجام شد. یافته‏ها: براساس نتایج این پژوهش، در میان هفت گروه مختلف مهارت بالینی دردندانپزشکی کودکان که شامل معاینه، کنترل کودک، پیشگیری، تزریق، ترمیم، درمان پالپ و حفظ فضا می باشد، بیشترین میزان موفقیت بخش دندانپزشکی کودکان در زمینه آموزش پیشگیری و تزریق و کمترین آن در زمینه‏های حفظ فضا وکنترل کودک بوده است. همچنین از دید دانشجویان موفقیت بخش در آموزش مهارت بالینی انتخاب مواد ترمیمی در دانشجویان پسر بیشتر از دختران بود (041/0p=). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که میزات مهارت بالینی از دیدگاه دانشجویان در بخش‏های گوناگون دندانپزشکی کودکان در حد مطلوب بوده است. دانشجویان گزارش کردند که در زمینه کنترل رفتار و کنترل فضا احساس کمبود می کنند که این امر نشانگر نیاز به تاکید بیشتر در این زمینه درکوریکولوم دوره دکترای عمومی دندانپزشکی است.