بررسی میزان قند خون ناشتا از طریق گلوکز بزاقی در بیماران دیابتی

مقدمه: تشخیص دیابت براساس یافته‏های آزمایشگاهی و علایم و نشانه‏های کلینیکی است. آنالیز قند ناشتا مهمترین روش تعیین بیماران دیابتی است. ولی به دلیل تهاجمی و استرس زا بودن این روش، اخیراً استفاده از گلوکز بزاقی به عنوان روشی ساده و غیرتهاجمی جهت ارزیابی وضعیت قند بیمار مورد توجه متخصصین قرار گرفته است. هدف از این مطالعه ارزیابی امکان استفاده از گلوکز بزاقی جهت تعیین قند خون ناشتای بیماران دیابتی بود. مواد و روش‏ها: این مطالعه به شکل مقطعی در مورد 150 بیمار دیابتی نوع 2 انجام گرفت. بعد از جمع آوری نمونه های خونی و بزاقی بیماران در حالت ناشتا، قند خون ناشتای بیماران با روش god-pap و گلوکز بزاقی ناشتا با روش گلوکوز اکسیداز/پراکسیداز مورد ارزیابی قرار گرفت. آنالیزهای آماری با استفاده از آزمون‏های ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون انجام شد. یافته‏ها: میانگین گلوکز بزاقی ناشتا و قند خونی ناشتا به ترتیب 10/6 و 61/158 بودند. ضریب همبستگی بین گلوکز بزاقی ناشتا و قند خون ناشتا 593/0 بود. (001/0p < )نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد بین گلوکز بزاقی ناشتا و قند خون ناشتا ارتباط خطی معنی‏داری وجود دارد. بنابراین استفاده از گلوکز بزاقی ناشتا می‏تواند به عنوان یک روش غیر تهاجمی در ارزیابی قند خون ناشتا مورد استفاده قرار گیرد