بررسی تغییرات دیسپلاستیک کیست های پری ‌اپیکال باقی مانده در آرشیو بخش آسیب شناسی دهان دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در یک دوره 30 ساله (971368)

مقدمه: احتمال تغییرات دیسپلاستیک حاصل از کیست پری اپیکال باقیمانده بیشتر از سایرکیست های ادونتوژنیک ذکر شده است. باتوجه به اهمیت این موضوع، مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان تغییرات دیسپلاستیک کیست های پری‌اپیکال باقی مانده انجام گرفت.مواد و روش ها: در مطالعه مقطعی توصیفی تحلیلی حاضر، کلیه پرونده های افرادی که به صورت قطعی تشخیص کیست پری اپیکال باقیمانده برای آن ها ثبت شده بود، از آرشیو بخش آسیب شناسی دهان و فک و صورت دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان دریک دوره سی ساله (971368) استخراج شد. سپس اسلایدهای میکروسکوپیک رنگ آمیزی شده با هماتوکسیلینائوزین حاصل از این پرونده ها که حاوی ضایعات پری اپیکال باقیمانده بودند، از نظر میزان تغییرات دیسپلاستیک توسط دو آسیب شناس دهان و فک و صورت به طور همزمان بوسیله میکروسکوپ نوری بررسی شدند. داده ها پس از گردآوری توسط نرم افزار spss 22 ، آمار توصیفی و آزمون های آماری کای اسکوئر، دقیق فیشر و tstudent تجزیه و تحلیل شدند (α=0.05).یافته ها: اسلایدهای 197 بیمار از آرشیو استخراج شدند که از آن میان، اسلایدهای 19 بیمار به دلیل مخدوش بودن، از مطالعه خارج گردید و درنهایت اسلایدهای 178 بیمار آنالیز شد. تغییرات دیسپلاستیک مشاهده شده در 16 مورد خفیف و دریک مورد متوسط بود. توزیع فراوانی دیسپلازی براساس سن، جنس و محل آناتومیک معنی دارنبود.نتیجه‎ گیری: در مطالعه حاضر، میزان شیوع دیسپلازی در کیست های پری اپیکال باقیمانده کم (حدود ده درصد) بود، اما با توجه به بوجود آمدن سرطان ناشی از تغییرات دیسپلاستیک، انجام تحقیقات بیشتر پیشنهاد می گردد.

Evaluation of Dysplastic Transformations in Residual Periapical Cysts in Archive of Oral Pathology Department of the school of Dentistry in Isfahan University of Medical Sciences over 30 years (19872018)

Introduction: The residual periapical cysts are the most common type of odontogenic cysts associated with dysplastic transformations. Therefore, considering the importance of the malignant potential of these transformations, the present study aimed to determine the extent of the dysplastic transformation of residual periapical cysts.Materials and Methods: In the present crosssectional descriptiveanalytical study, all the medical records of patients with a distinct diagnosis of residual periapical cyst over a period of 30 years (19892018) were extracted from the archives of the Department of Oral and Maxillofacial Pathology of Dentistry School of Isfahan University of Medical Sciences. Following that, the hematoxylin–eosinstained slide which contained residual periapical lesions were simultaneously examined by two oral and maxillofacial pathologists for the extent of dysplastic transformations with a light microscope. The obtained results were analyzed in SPSS software (version 22) using descriptive, Chisquare, Fisher exact, and tstudent tests (α=0.05).Results: The slides of 197 patients were extracted from the archive which of them, slides of 19 patients were excluded due to distortion, and finally, the slides of 178 patients were analyzed. The dysplastic changes observed were mild in 16 cases and moderate in 1 case. The frequency distribution of dysplasia was not significant based on age, gender, and anatomical location.Conclusion: In the present study, the prevalence of dysplasia in residual periapical cysts was low (about 10%); nonetheless, due to the malignant potential of dysplastic transformations, further research is recommended.