تاثیر دهان شویه کلرهگزیدین 0/12% بر میکروهاردنس و الاستیک مدولوس عاج و سمان دندان های کشیده شده در اثر پریودونتیت مزمن و سالم

مقدمه: هدف از این مطالعه بررسی تاثیر دهان شویه کلرهگزیدین 0.12% بر میکروهاردنس و الاستیک مدولوس عاج و سمان دندان های کشیده شده در اثر پریودونتیت مزمن و سالم بود. مواد و روش ها: در این مطالعه مورد-شاهدی، 30 دندان کشیده شده در اثر پریودنتیت مزمن و 30 دندان سالم که به علت درمان های ارتودنسی یا نهفتگی خارج شده بودند، مورد آزمایش قرار گرفتند. هریک از گروه های دندانهای مبتلا به پریودنتیت و سالم به دو زیر گروه تقسیم شدند. یک زیرگروه به مدت دو هفته در محلول کلرهگزیدین 0.12% و زیر گروه دیگر در بزاق مصنوعی قرار گرفتند. برش هایی از 1 میلی متر زیر ناحیه cej دندان ها بصورت موازی با افق تهیه و میزان ریز سختی و مدولوس الاستیسیته عاج و سمان دندان های مورد مطالعه اندازه گیری شد. داده ها توسط آزمون anova و t-test آنالیز گردید. (0.05=α) یافته ها: در این مطالعه اثر متقابل بین گروه و کلرهگزیدین برای متغیر ریزسختی عاج وجود داشت(p=0/002)، اما اثر متقابل بین گروه و کلرهگزیدین برای متغیرهای ریزسختی سمان، الاستیسیته عاج و سمان معنی دار نبود. (به ترتیب p=0/829 ، p=0.897 ، p=0/196). میانگین ریز سختی عاج در نمونه های سالم و پریودنتیت با کلرهگزیدین نسبت به نمونه های بدون کلرهگزیدین به طور معناداری بیشتر بود. همچنین میانگین ریزسختی سمان، الاستیسیته عاج و سمان در گروه سالم به طور معناداری بیشتر از گروه پریودنتیت بود. به علاوه، میانگین ریز سختی سمان و الاستیسیته عاج و سمان در نمونه های با کلرهگزیدین نسبت به نمونه های بدون کلرهگزیدین به طور معناداری بیشتر بود. نتیجه گیری: استفاده از دهانشویه کلرهگزیدین 0.12 % باعث بهبود خواص مکانیکی(ریزسختی و مدولوس الاستیسیته) در هر یک از گروه های سالم و پریودنتیت مزمن می شود. همچنین خواص مکانیکی عاج و سمان دندان های سالم از دندان های مبتلا به پریودنتیت مزمن بیشتر می باشد.

The effect of Chlorhexidine 0.12% Mouthwash on Microhardness and Elastic Modulus of Dentin and Cementum of Healthy and Periodontally Involved Extracted Teeth

Introduction:This study aimed toevaluate the effect of 0.12% chlorhexidine mouthwash on microhardness and elastic modulus of dentine and cementum of healthy and periodontally involved extracted teeth. Materials and Methods: Totally, 30 teeth extracted due to chronic periodontitis and 30 healthy teeth that were removed due to orthodontics treatments or latency were examined in this crosssectional study. In each group, half of the samples were placed in 0.12% chlorhexidine mouthwash and the other half were placed in artificial saliva for two weeks. Subsequently,1 mm slices from beneath the CEJ in parallel with the horizon were prepared and the microhardness and modulus elasticity of dentin and cementum were measured. Data were analyzed using ANOVA and ttest (α=0.05). Results: There was an interaction between group and chlorhexidine for the variable of dentin microhardness; however, the interaction between group and chlorhexidine was not significant in terms of the variables of cementum microhardness, dentin, and cementum elasticity (P=0.196, P=0.897, and P=0.829, respectively). The mean dentin microhardness in the healthy and periodontitis samples in chlorhexidine was significantly higher compared to samples without chlorhexidine. In addition, the cementum microhardness, and dentin and cementum elasticity were significantly higher in the healthy group compared to those in the periodontitis group with or without chlorhexidine. Furthermore, the mean cementum microhardness, as well as dentin and cementum elasticity in the group of samples with chlorhexidine was notably higher compared to the group of samples without chlorhexidine. Conclusion:Based on the obtained results,the application of 0.12% chlorhexidine mouthwash improved the mechanical properties of the teeth (microhardness and modulus of elasticity) in the healthy and chronic periodontitis groups compared to those without mouthwash. The mechanical properties of dentin and cementum of healthy teeth were also higher compared to those with chronic periodontitis.