بررسی تاثیر پخت های مکرر پرسلن بر مقاومت به کروژن و خصوصیات سطحی آلیاژهای بیس متال

مقدمه: با توجه به استفاده از آلیاژ نیکلکروم در رستوریشن های pfm (porcelain fused to metal)  و نیاز به دمای بالا جهت پخت پرسلن، محتمل است ریزساختار آلیاژ، مقاومت به کروژن و میزان آزادسازی یون ها تغییرکند.هدف این مطالعه تعیین تاثیر پخت های مکرر پرسلن بر مقاومت به کروژن و خصوصیات سطحی دو نوع آلیاژ نیکلکروم بود. مواد و روش ها: از هریک از آلیاژهای نیکلکروم فاقد برلیوم (dam cast) و حاوی برلیوم (super cast) 24عدد دیسک تهیه و براساس دفعات پخت پرسلن به چهار زیرگروه اول (بدون پخت)، دوم (چهار پخت) ، سوم (چهار پخت و یک پخت اصلاحی) و چهارم (چهار پخت و دو پخت اصلاحی) تقسیم شد. با دستگاه پتانسیواستات الکتروشیمیایی، مقاومت به کروژن اندازه گیری شد. نمونه ها 30 روز در بزاق مصنوعی فوزایاما با ph 5 و دمای°c 37 قرار گرفتند و با روش icpaes آزادسازی یونها اندازه گیری شد. بررسی سطح با میکروسکوپ نوری متالورژیک و الکترونی روبشی انجام گردید.آنالیز داده ها در نرم افزار spss با سطح معناداری 05/0 صورت گرفت. یافته ها: امپدانس دو آلیاژ با افزایش تعداد پخت ها به صورت معناداری کاهش یافت. پخت های اصلاحی(زیرگروه سوم و چهارم) باعث کاهش معناداری در امپدانس و مقاومت به کروژن در آلیاژsuper cast نسبت به نمونه های پخت پرسلن گردید اما در آلیاژ dam cast  این کاهش معنادار نبود. میزان یون های آزاد شده در هر دو آلیاژ با افزایش تعداد پخت به صورت معناداری افزایش یافت؛ اما میان دو آلیاژ تفاوت، معنادار نبود. غلظت یون های آزاد شده آلیاژ super cast بیشتر از dam cast بود. با بررسی میکروسکوپی، نواحی کروژن بیشتری در سطح آلیاژ super cast مشاهده گردید. نتیجه گیری: پخت های مکرر تاثیر کمتری بر مقاومت به کروژن آلیاژ فاقد برلیوم dam cast نسبت به آلیاژ دارای برلیوم super cast داشته است.

Effect of Repeated Porcelain Firings on Corrosion Resistance and Surface Properties of Base Metal Alloys

Introduction: Regarding the use of nickelchromium (NiCr) alloy in porcelainfused to metalrestorations and the need for high temperature for porcelain firing, there are probable alterations in the microstructure of the alloy, the corrosion resistance, and the rate of ion release. The aim of the present study was to evaluate the effect of multiple firings on the corrosion resistance and surface characteristics of two NiCr alloys. Materials and Methods: In total, 24 discs were made from each NiCr alloys without beryllium (Dam Cast) and with beryllium (Super Cast). They were then assigned into four subgroups based on the number of firings: (1) without firing, (2) four times firing, (3) four times firing and a correctional firing, and (4) four times firing and two correctional firings. The corrosion resistance was evaluated using an electrochemical potentiostat device. The ions release was measured after immersing samples in Fusayama artificial saliva (pH of 5, at 37 ◦c) for 30 days by ICPAES technique. The surface of the alloys was evaluated with a metallurgical light microscope and scanning electron microscope. Data were analyzed in SPSS software .Pvalue less than 0.05 was considered statistically significant. Results: According to the results, the impedance of both alloys decreased significantly with increasing the frequency of firings. A significant decrease was observed in the impedance and corrosion resistance of Super Cast alloy using correctional firings (the third and fourth firings), compared to Porcelain firing samples. However, no significant decrease was observed in Dam Cast. In addition, the number of released ions was significantly increased with an increase in the number of firings in both alloys. Nevertheless, there was no difference between the alloys regarding the released ions. The concentration of released ions was higher in Super Cast alloy, compared to that in DAM Cast.  Increased levels of corrosion were observed on the surface of Super Cast alloys using a microscopic evaluation. Conclusion: Multiple firings had lower effects on the corrosion resistance of Dam Cast alloy without beryllium, compared to Super Cast alloy with beryllium.