بررسی اثرات دهانشویه نانوداروی کورکومین بر التهاب لثه در ژنژیویت مزمن

مقدمه: فراورده های آنتی میکروبیال به شکل دهانشویه تاثیر چشمگیری در کاهش پلاک و التهاب لثه دارند و می توانند به پیشگیری و درمان مکانیکال مشکلات پریودنتال کمک کنند. کلرهگزیدین به عنوان استاندارد طلایی آنها، عوارض جانبی شناخته شده ای دارد و در نتیجه جایگزین هایی برای آن معرفی شده اند. در این مطالعه به بررسی اثربخشی دهانشویه کورکومین، یک دهانشویه گیاهی بر پایه زردچوبه، بر روی التهاب مزمن لثه و مقایسه آن با کلرهگزیدین پرداخته شده است. مواد و روش ها: سی بیمار مبتلا به ژنژیویت مزمن ژنرالیزه وارد این مطالعه شدند. بیماران به صورت تصادفی به 3 گروه 10 تایی تقسیم شدند و تمام آنها تحت درمان جرم گیری و تسطیح ریشه (srp) قرار گرفتند. بیماران گروه اول، دهانشویه کلرهگزیدین، گروه دوم، دهانشویه کورکومین و گروه سوم دارونما دریافت کردند. شاخص لثه (gi)، شاخص پلاک (pi)، خونریزی حین پروبینگ (bop) و عمق پاکت (pd) قبل از درمان و یک، دو، سه و چهار هفته بعد از درمان اندازه گیری شدند و تغییرات شاخص ها آنالیز شد. سطح معنی داری 0/05 در نظر گرفته شد. یافته ها: در هر سه گروه، پارامترهای بالینی نسبت به قبل از درمان بهبودی را نشان می دادند؛ اما در مقایسه با گروه دارو نما (گروه سوم)، هر دو گروه کلرهگزیدین و کورکومین به طور معناداری نتایج بهتری نشان دادند (p<0.001). در مقایسه ی گروه کلرهگزیدین و کورکومین، شاخص های gi و bop تفاوت چشمگیری نداشتند؛ اما شاخص های pi و pd در گروه کورکومین به طور معناداری بهتر بودند (p<0.001). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که کورکومین به عنوان یک دهانشویه ضد التهاب با کلرهگزیدین قابل مقایسه است و در بعضی جهات بهبودی بیشتری حاصل می کند. بنابراین، کورکومین می تواند به عنوان یک درمان موثر در کنار درمانهای مکانیکال پریودنتال در نظر گرفته شود.

Effect of Nanocurcumin Mouthwash on Gingival Inflammation in Chronic Gingivitis

Introduction: Antimicrobial products in form of mouthwash have an impressive effect on reducing plaque formation and gingivitis. These agents may aid in mechanical prevention and control of periodontal diseases. Chlorhexidine as the gold standard among these solutions has wellknown side effects leading to introduction of some alternatives. With this background in mind, this study aimed to evaluate the efficacy of nanocurcumin mouthwash, a herbal mouthwash based on turmeric, on the treatment of chronic gingivitis. Moreover, the impact of this solution was compared with chlorhexidine. Materials and Methods: Thirty patients with generalized chronic gingivitis were included in the study. The participants were randomly divided into three groups of ten each. All the patients underwent scaling and root planning. In group one, two, and three, the patients were treated with chlorhexidine mouthwash, nanocurcumin mouthwash, and placebo, respectively. Gingival indices (GI), plaque indices (PI), bleeding on probing (BOP), and probing depth (PD) were all recorded pretreatment, in addition to one, two, three, and four weeks posttreatment. The changes in GI, PI, BOP, and PD were analyzed. Results: According to our findings, the clinical parameters showed improvement in all the three groups, compared to the baselines. When compared to the placebo group, both chlorhexidine and nanocurcumin groups were found to have significantly better outcomes (P<0.001). However, when comparing the chlorhexidine and curcumin groups, the differences regarding GI and BOP were not revealed to be statistically significant. The PI and PD were shown to have significantly better results in the posttreatment evaluations of the nanocurcumin group (P<0.001). Conclusion: The present study indicates that nanocurcumin is comparable to chlorhexidine as an antiinflammatory mouthwash and results in higher improvements concerning some aspects. Therefore, nanocurcumin can be considered as an effective adjunct to mechanical periodontal therapy.