بررسی هیستولوژیک ترومای اکلوژن بر پالپ و پری اپیکال دندان مولر سگ : مطالعه حیوانی

مقدمه: تماس های نامناسب اکلوزالی می تواند اثرات مخربی بر سیستم دندانیفکی داشته باشد. به دلیل اهمیت تاثیر ترومای ناشی از اکلوژن بر التهاب پالپ و تخریب پری اپیکال، بر آن شدیم مطالعه ای حیوانی در مورد تاثیر تروما بر پالپ و پری اپیکال از طریق بررسی هیستولوژیک داشته باشیم. مواد و روش ها: این تحقیق، به صورت تجربی از نوع مطالعه حیوانی بود. بر روی دندان های مولر اول پایین 16 سگ (دو گروه تصادفی 8 تایی)، ترمیم کامپوزیتی بلند 1.5 میلیمتری قرار داده شد. یک گروه از سگ های مورد آزمایش بعد از 48 ساعت و گروه دیگر بعد 30 روزپرفیوژن شدند و بررسی هیستولوژیک صورت گرفت. یافته ها: فراوانی التهاب در پالپ تاجی، ریشه ای، پری اپیکال و pdl بعد از 48 ساعتدر مولرهای بالا به ترتیب 25.0%، 37.5%، 12.5%، 12.5% و در مولرهای پایین 37.5%، 50.0%، 25.0%، 12.5% بود. همچنین این مقادیر بعد از 30 روز در مولرهای بالا به ترتیب 75.0%، 75.0%،  12.5%، 12.5% و در مولرهای پایین 87.5%، 100.0%، 25.0% و 25.0% بود. التهاب پالپ و پری اپیکال در فاز 30 روز، بطور  معنی داری بیشتر از 48 ساعت بود (0.001>p). التهاب پالپ ریشه ای بطور  معنی داری بیشتر از پالپ تاجی بوده و التهاب در پری اپیکال پیشرفته تر از pdl بود (0.001 >p). نتیجه گیری: بدنبال ایجاد ترومای اکلوژن در دندان های مولر سگ، التهاب پالپ و پری اپیکال در بازه زمانی 30 روز، بیشتر از 48 ساعت بود. پدیده آماس در دندان های پایین بیشتر و مزمن تر بود، اما بین شدت و نوع التهاب به دنبال ترومای حاد مزمن با موقعیت دندان، ارتباط  معنی داری وجود نداشت.

Histologic Evaluation of the Effect of Trauma from Occlusion on Pulpitis and Periapical of Dogs’ Molar: An Animal Study

Introduction: Inappropriate occlusal contacts may have deleterious effects on dentofacial system. Regarding the importance of the effect of trauma from occlusion on pulpal inflammation and periapical destruction, the present study was performed to evaluate the trauma effects on pulp and periapical histologically. Materials and Methods: This study was conducted on the basis of an experimental design for animal studies. Composite repairs, 1.5 mm in height, were placed on the right mandibular first molars of 16 dogs (2 randomized groups of 8 cases). One group of dogs were perfused after 48 hours and the second group were subjected to perfusion after 30 days. Subsequently, the histologic examination was performed and the data were analyzed using SPSS (version13). Results: The levels of inflammation in coronal and apical pulp, periapical, and periodontal ligament (PDL) after 48 hours were obtained as 25%, 37.5%, 12.5%, and 12.5% and were 37.5%, 50%, 25% and 12.5% in maxillary and mandibular molars, respectively. After 30 days, the levels of inflammation were 75%, 75%, 12.5%, and 12.5% and were 87.5%, 100%, 25%, and 25% in maxillary and mandibular molars, respectively. The levels of pulp and periapical inflammation after 30 days were significantly more than those after 48 hours (P<0.001). The apical pulp obtained more inflammation compared to the coronal one. In addition, the periapical inflammation was more developed than that of PDL (P<0.001). Conclusion: Following the trauma from occlusion on dog’s molar teeth, the levels of pulp and periapical inflammation after 30 days were significantly higher than those after 48 hours.The lower teeth inflammation was more chronic and pronounced; however, there was no significant association between the severity and type of inflammation following the acute and chronic trauma and tooth positions.