تظاهر زنجیره لامینین 5 گاما 2 درکارسینوم سلول سنگفرشی دهان و وروکوس کارسینوما و دیسپلازی مخاط دهان

مقدمه:کارسینوم سلول سنگفرشی حفره دهان(oscc)  از شایعترین سرطانهای حفره دهان در سراسر جهان می‌باشد. اصلی‌ترین اجزای تشکیل‌دهنده تیغه پایه، شامل کلاژن نوع 4 و گلیکوپروتئین چسبنده لامینین می‌باشند. از دست رفتن موضعی ساختار غشاء پایه، باعث بروز لامینین 5 گاما 2 از طریق پروتئولیز غشاء پایه و یا سنتز در سیتوپلاسم سلولهای نئوپلاستیک  می‌شود. لامینین 5 گاما 2 پروتئینی است که نقش مهمی در جابجایی سلولهای نئوپلاستیک در طول تهاجم تومور ایفا می‌کند و بیان آن در سلولها و استرومای مجاور تومورال می‌تواند تهاجم سلولی را تایید کند. هدف از مطالعه حاضر، ارزیابی تظاهر لامینین 5 گاما 2 در کارسینوم سلول سنگفرشی دهان(oscc) و وروکوس کارسینوما و مخاط دیسپلاستیک در مقایسه با بافت سالم بود. مواد و روشها:تعداد 57 بلوک پارافینه سلول سنگفرشی، ­31 نمونه oscc، 9 مورد وروکوس کارسینوما، 9 مورد دیسپلازی و 8 مورد مخاط نرمال مجاور بافت تومورال (به عنوان گروه کنترل)، جهت نشانگر لامینین 5 گاما 2، اسکوربندی شد. آزمونهای آماری کای اسکوئیر و منویتنی مورد استفاده قرار گرفت و توسط نرم افزار  spssنسخه 20 تجزیه وتحلیل شد. یافته ها:میزان تظاهر نشانگر لامینین در اپی‌تلیوم نمونه‌های scc در 3/61 %، در نمونه‌های وروکوس کارسینوما در  33/3 % و در دیسپلازی در 22/2 % مثبت و در مخاط نرمال 100% منفی بود. توزیع فراوانی منفی و مثبت بودن لامینین برحسب نوع ضایعه بررسی شد. سطح معناداری برابر با 0/006 محاسبه شد که کمتر از 0/05 بود. در ضایعه‌های مختلف تعداد مثبتهای لامینین تفاوت معنادار داشتند و بیشترین تعداد مثبت مربوط به ضایعه scc بود. نتیجه گیری: تظاهر لامینین 5 گاما 2 در غشاء پایه، ماتریکس خارج سلولی و اپیتلیوم بافت سرطان بدخیم، خبر از رفتار تهاجمی و متاستاز سرطان در oscc می دهد.