بررسی استفاده موضعی از عسل در پیشگیری از موکوزیت ناشی از شیمی درمانی در کودکان مبتلا به لوسمی

مقدمه: موکوزیت دهانی یکی از عوارض شایع در بیماران تحت شیمی درمانی است که موجب درد، ناراحتی و عفونت می شود. مطالعه حاضر به منظور بررسی استفاده موضعی از عسل در پیشگیری از موکوزیت ناشی از شیمی درمانی در کودکان مبتلا به لوسمی انجام گرفت. مواد و روشها:این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده یک سوکور، روی 40 بیمار 141 ساله که تحت شیمی درمانی قرار داشتند، انجام شد. بیماران به چهار گروه مورد (دهانشویه عسل)، کنترل مثبت (دهانشویه کلرهگزیدین)، کنترل منفی (نرمال سالین) و مداخله (دهانشویه بابونه) به تعداد مساوی از نظر سن و جنس تقسیم شدند. در هر گروه پد گازی آغشته به دهانشویه مورد نظر به مخاط سطح گونه، کام و زبان مالیده شد. طی روزهای اول، هفتم و چهاردهم پس از شیمی درمانی، دهان کودکان از نظر وجود موکوزیت بر اساس معیار who مورد معاینه قرار می گرفت. اطلاعات با استفاده از نرم افزار  spss ، در سطح معنی داری 0/05 ، با استفاده از آزمون کروسکال والیس و من ویتنی مورد آنالیز قرار گرفتند. یافته ها: میزان موکوزیت ایجاد شده در روز اول مورد بررسی در کلیه گروههای مورد بررسی صفر بود.  در روز هفتم نیز در کلیه گروهها به جز نرمال سالین (30 % در حد خفیف و 30 % در حد متوسط) صفر و در روز چهاردهم نیز در کلیه گروهها  به جز نرمال سالین (100% خفیف) صفر بود. نتیجه گیری: بر اساس نتایج حاضر، استفاده موضعی از عسل، می‌تواند به صورت مشابه با بابونه و کلرهگزیدین در پیشگیری از موکوزیت ناشی از شیمی درمانی در کودکان مبتلا به لوسمی موثر باشد.