بررسی تاثیر کشیدن دندانهای پرمولر اول در بیماران تحت درمان ارتدنسی ثابت بر روی شاخصهای مورفومتریک لبخند

مقدمه:ما در این تحقیق بر آن شدیم تا تغییرات شاخصهای مورفومتریک لبخند، قبل و بعد از ارتدنسی ثابت با و بدون کشیدن دندان را بررسی کنیم. مواد و روشها: این مطالعه گذشته نگر، برروی فتوگرافهای قبل و بعد از درمان ارتدنسی46 بیمار خانم 18 تا 25 ساله انجام شد.26 نفر از این بیماران با کشیدن دندانهای پرمولر (ext) و 20  نفر دیگر بدون کشیدن دندان (nonext) درمان شده بودند و درمان ارتدنسی در تمام بیماران به کمک سیستم رات صورت گرفته بود. فتوگرافهای لبخند اجتماعی مربوط به قبل و بعد از درمان این بیماران توسط نرم‌افزار smile analyzer  مورد ارزیابی قرار گرفت و شاخصهای مورفومتریک لبخند در آنها اندازه‌گیری شد. سپس جهت مقایسه این شاخصها  قبل و بعد از درمان ‌در ‌هر گروه از paired  t test  و به منظور مقایسه ‌دو گروه  با یا ‌بدون کشیدن ‌از independent t-test استفاده گردید. یافته ها: نتایج این تحقیق نشان داد که تغییرات شاخصهای مورفومتریک لبخند قبل و بعد از درمان در هریک از دو گروه با یا بدون کشیدن معنی دار نبود (0/05=p).  با مقایسه دو گروه با یا بدون کشیدن که با نرم افزار smile analyzer انجام شد مشخص گردید که در مقادیر قبل از درمان تنها عرض دنتیشن قابل رویت فک بالا  (0/01=p) و در مقادیر بعد از درمان عرض دنتیشن قابل رویت فک بالا (0/001=p)، عرض لبخند (0/04=p) و ارتفاع لبخند (0/04=p) اختلاف آماری معنی‌داری داشتند و هر چهار معیار در بدون کشیدن دندان نسبت به گروه دارای کشیدن بیشتر بود. معیارهای دیگر در دو گروه با یکدیگر اختلاف آماری معنی‌داری نداشتند. نتیجه گیری: درمان ارتدنسی با سیستم رات در دو گروه با یا بدون کشیدن، باعث تغییرات معناداری در شاخصهای مورفومتریک لبخند نمی‌گردد.