بررسی آگاهی دندانپزشکان عمومی شهر رشت در زمینه تجویز صحیح انواع تکنیکهای رادیوگرافی

مقدمه:رادیوگرافی یکی از مهمترین روشهای پاراکلینیکی در تشخیص صحیح و انتخاب درمان در دندانپزشکی است. به دلیل خطرات احتمالی اشعه x برای بیماران، مسئولیت حرفه ای دندانپزشک ایجاب می‌کند که از انجام رادیوگرافیهای غیرضروری پرهیز گردد. هدف این مطالعه بررسی میزان آگاهی دندانپزشکان عمومی شهر رشت از موارد صحیح تجویز تکنیکهای رادیوگرافی بود.  مواد و روشها:دراین مطالعه مقطعی توصیفی، به 126 دندانپزشک عمومی شاغل در شهر رشت مراجعه و پرسشنامه های طراحی شده ای بین آنها توزیع گردید. سطح آگاهی دندانپزشکان در 9 زمینه از موارد تجویز رادیوگرافی ارزیابی و در هر یک از زمینه های مذکور، آگاهی آنها بر حسب جنس، سابقه کاری، سن و حیطه های مختلف کاری مقایسه گردید. پس از جمع آوری داده ها، با کمک آزمون کای دو و کروسکال والیسآنالیز شدند. یافته ها:آگاهی دندانپزشکان عمومی در خصوص تجویز صحیح تکنیکهای رادیوگرافی به طور کلی در حد خوب بود، بهترین آگاهی در زمینه اطفال( 78.6%)، رادیوگرافی بایت وینگ( 54%) و سپس آگاهی در زمینه تجویز رادیوگرافی پانورامیک بود (40.5%).  بین آگاهی با جنسیت افراد ارتباط معناداری یافت نشد (0.333=p)، ولی بین آگاهی افراد و سن ارتباط معناداری وجود داشت ( 0.024=p). همچنین کمترین آگاهی مربوط به سوال،  بیماران با ریسک بالای پوسیدگی (40.5%) بود. نتیجه گیری: آگاهی دندانپزشکان، به تفکیک 9 حیطه مختلف مورد بررسی، متفاوت بود. لذا طراحی و برگزاری هدفمندتر دوره های بازآموزی جهت حفظ و ارتقاع سطح آگاهی دندانپزشکان به خصوص در موارد مربوط به تکنیکهای پری اپیکال، پریودنتال و بیماران با ریسک بالای پوسیدگی با  توجه  به گایدلاینهای ارائه شده توسط مراجع، کماکان لازم به نظر می رسد.