بررسی هوش معنوی در اعضای هیات علمی دانشکده دندانپزشکی و ارتباط آن با توانمندی تدریس

مقدمه:  با توجه به اهمیت ارتقای توانمندی تدریس در اعضای هیات علمی و بررسی عوامل مرتبط با آن و با عنایت به منابع کم موجود در این زمینه، تحقیق حاضر با هدف بررسی هوش معنوی و ارتباط آن با توانمندی تدریس در اعضای هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد دندانپزشکی در سال 1394 انجام شد. مواد و روشها: تحقیق حاضر به روش تحلیلی، از نوع همبستگی انجام شد. هوش معنوی با نسخه فارسی پرسشنامه استاندارد کینگ که قبلاً روایی و پایایی آن به اثبات رسیده بود و نیز توانمندی تدریس با استفاده از نسخه فارسی پرسشنامه استاندارد آلاباما بررسی شد. پرسشنامه هوش معنوی کینگ در مقیاس 5 درجه لیکرت و پرسشنامه توانمندی تدریس آلاباما در مقیاس 4 درجه لیکرت امتیازگذاری شدند. عوامل مرتبط مثل سن و جنس نیز بررسی شدند. جهت تحلیل یافته ها از آزمون آماری کایدو و اسپیرمن  استفاده شد.   یافته ها: تعداد 132عدد پرسشنامه بین اعضای هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد دندانپزشکی پخش شد که از این تعداد، 96 عدد پرسشنامه جمع آوری شد. میزان نمره هوش معنوی 15.4± 58.8 و میانگین نمره توانمندی تدریس 17.3± 92.1 . میزان همبستگی بین هوش معنوی با توانمندی تدریس اعضای هیات علمی برابر با 0.301=r گزارش شد(p=0.01)، افراد مونث(p=0.005)، سابقه تدریس بیشتر(p=0.05)، وضعیت استخدامی با ثبات(p=0.01)، هوش معنوی بالاتری داشتند. توانمندی تدریس در متاهلین(p=0.005)، وضعیت با ثبات استخدامی به طور معنی داری افزایش داشت. نتیجه گیری:به نظر می رسد همبستگی  هوش معنوی با توانمندی تدریس در حوزه دندانپزشکی در حد کم می باشد. افراد مونث با سابقه تدریس بیشتر و وضعیت استخدامی با ثبات هوش معنوی بیشتر و متاهلین با ثبات استخدامی از توانمندی تدریس بالاتری برخوردار بودند.