|
|
|
|
رابطه معنا شناسی زبانی و تفسیر قرآن به قرآن با تاکید بر دیدگاه علامه طباطبایی
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
شریعتی غلام محمد ,سعیدی روشن محمدباقر
|
|
منبع
|
قرآن شناخت - 1393 - دوره : 7 - شماره : 2 - صفحه:5 -24
|
|
|
|
|
چکیده
|
معناشناسی زبانی و تفسیر قرآن به قرآن در مطالعات قرآنی ارتباط نزدیکی با هم دارند. مقاله حاضر سعی دارد تا با روش توصیفی تحلیلی، ضمن توصیف نقاط اشتراک این دو رویکرد در مطالعات قرآنی، نقش مثبت معناشناسی زبانی را در فرایند تفسیر قرآن به قرآن، روشن و مزایای آن را به اختصار بررسی کند و نیز کاستی های برخی از نحله های معناشناختی را یادآور شود. رابطه معناشناسی و تفسیر قرآن به قرآن در دو بعد مبنایی و فرایندی قابل بررسی است. در بعد نخست، نوع نگاه هر یک از این دو روش بر نقش بافت زبانی و غیرزبانی و نیز جایگاه روابط بینامتنی در کشف معنا بررسی شده است، و در نگاه فرایندی به رغم همسویی درخور توجه دو رویکرد مزبور، معناشناسی با قرایت متکامل آن می تواند نقش مکمل و سازنده ای در قاعده مندی و مقوله بندی واژگان قرآن و اثبات نظام مندی معارف آن و مهار روشمند پیش دانسته ها در تفسیر قرآن به قرآن داشته باشد.
|
|
کلیدواژه
|
معناشناسی زبانی ,تفسیر قرآن به قرآن ,دلالت درون زبانی ,رابطه بینامتنی ,غرر آیات ,واژگان کانونی ,معرفه المعنی الشفوی ,تفسر القرآن بالقرآن ,الدلاله الشفویه فی باطنها ,التناص ,غُرر الآیات ,المصطلحات المحوریه ,Verbal Semantics ,The Qur’An–Through- Qur’An Interpretation ,Inter-Langual Evidence ,Intra-Text Relationship ,The Verses Of Gharar ,Basic Vocabulary
|
|
آدرس
|
دانشجوی دکتری تفسیر و علوم قرآن موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی ره, ایران, پژوهشگاه حوزه و دانشگاه, ایران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Authors
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|