روش‌آموزی روایات تفسیری،تبیین و بررسی دیدگاه علامه طباطبایی در مواجهه با روایت‌گرایان

نگاه تعلیمی و روش‌آموزی به روایات تفسیری از ارکان اصلی روش‌شناسی تفسیر المیزان است. درواقع این نگاه نگرشی تحلیلی به متون رواییِ مرتبط با مضامین و مفاهیم قرآنی است که درصدد کشف چگونه تفسیر کردن قرآن با استفاده از قول و عمل تفسیری پیشوایان دین است. این نگاه با تحلیلی انتقادی به رویکرد جریان تفسیر روایت‌گرا همراه است و به شواهد نقلی و غیرنقلی متعددی تکیه دارد. در این میان القای اصول از سوی پیشوایان دین و ضرورت تفریع بر آن اصول، که مضمون برخی شواهد نقلی است، قابل توجه می‌باشد. افزون بر مبانی و شواهد نقلی، شواهد تحلیلی تاریخی و کلامی نیز این نگاه را پشتیبانی می‌‌کند. بر پایه این نگاه روایات تفسیری نقشی تعلیمی دارند و مفهوم تعلیم نیز نه به‌معنای آموختن مفاهیمی فراتر از فهم و دریافت مخاطبان، بلکه به‌معنای آموزش مفاهیمی است که برای مخاطب قابل‌ درک و قابل استناد به ظاهر قرآن باشد. از منظر علامه پیشوایان دین نه‌تنها آموزگاران ساده مفاهیم قرآن که به‌مثابه معلمان روش تفسیر معرفی می‌‌شوند.