آیه «نهی از سوال» و رابطه آن با عصری بودن قرآن

برخی از طرف‌داران نظریه «عصری بودن قرآن» با استناد به ادله درون‌دینی، به دنبال اثبات این موضوع بوده‌اند. یکی از این دلایل آنان آیه «نهی از سوال» است. اینان با محور قرار دادن یکی از دو شان نزول ذکر شده برای آیه، که نهی از سوال را درباره مسایل فقهی می‌داند، این‌گونه نتیجه می‌گیرند که بسیاری از احکام دین پاسخ سوالات نابجایی است که اگرچه مورد نهی قرآن قرار گرفته، اما پس از پرسش، به‌عنوان «عرضیات» وارد دین گردیده و این نشانه «عصری بودن قرآن» است.در این مقاله، با بررسی دقیق مفاد آیه «نهی از سوال»، اثبات می‌شود که شان نزول صحیح آیه مذکور، سوال از اموری همانند اجل انسان، سعادت، شقاوت و اموری بوده که مصلحت در ندانستن آن است و بر فرض قبول شان نزول دیگر، باز نمی‌توان «عرضی بودن برخی احکام قرآن» و درنتیجه، «عصری بودن آن» را اثبات کرد.