سلفیان و انکار مجاز در قرآن

کاربردهای مجازی یکی از کارکردهای رایج زبان است. شناخت این کاربردها، از کلیدهای فهم متون مقدس می‌باشد. در فهم قرآن، شناخت این‌گونه کاربردها از اهمیت بسیاری برخوردار است و بدون تشخیص آنها برداشت‌های ناصوابی از آیات قرآن حاصل می‌شود. سلفیان با تاکید بر فهم ظاهرگرایانه، وجود مجاز در قرآن را انکار کرده‌اند. در این مقاله ضمن نقل آرا و سخنان آنان در این زمینه، به نقد و بررسی دیدگاه آنان می‌پردازیم و نشان می‌دهیم که پارادایم «حقیقت و مجاز»، قرن‌ها الگوی رایج و غالب در فهم قرآن بوده است و پارادایم‌های پیشنهادی آنان ـ نظیر «مشترک معنوی» و «اسلوب»ـ هیچ‌گاه چنان نبوده است و نمی‌تواند جانشین مناسبی برای آن الگوی مسلط باشد. علاوه بر این، ادعاهای آنان با حقایق تاریخی سازگار نیست و خود نیز در این‌گونه دعاوی به تناقض‌گویی دچار شده‌اند.