دلالت آیات «مخلَصین» بر عصمت انبیا از گناهان از دیدگاه آیت‌الله سبحانی و پاسخ به اشکالات

آیت‌الله سبحانی معتقد است که آیات «َلاُغْوِیَنَّهُمْ اَجْمَعینَ* اِلاّعِبادَکَ مِنْهُمُ المُخْلَصینَ» (حجر: 39-40) و مانند آن، بر عصمت مخلَصان دلالت دارد؛ زیرا پیراستگى فردى از اغوای شیطان، ملازم با پیراستگى از معصیت و تمرد است؛ و ازآنجاکه انبیا از مخلَصان‌اند، درنتیجه انبیا از گناهان معصوم‌اند. برخی نویسندگان بر استدلال آیت‌الله سبحانی اشکالاتی مطرح کرده‌اند. مسئله این است که دیدگاه آیت‌الله سبحانی در زمینة اثبات عصمت به‌وسیلة این دلیل چگونه است؟ و آیا اشکالات مطرح‌شده بر آن وارد است یا خیر؟ نگارنده در این مقاله با بررسی واژه‌های به‌کاررفته در آیات مربوطه و نیز اشکالات مطرح‌شده بر این دلیل، در‌صدد است که با استفاده از روش تحلیلی‌ توصیفی، به تبیین و تحلیل این دلیل و بررسی اشکالات آن بپردازد.