«گفتاری بودن» زبان قرآن از دیدگاه ویلیام گراهام

گفتاری بودن زبان قرآن، از جمله مباحث روزآمد در حوزه‌ زبان‌شناسی قرآن است که مجادلات و بحث‌های بسیاری را در میان صاحب‌نظران پدید آورده است. پژوهشگر غیر مسلمان آمریکایی، دکتر ویلیام آلبرت گراهام، در بخشی از کتاب خود با عنوان «فراسوی واژه‌ مکتوب، جنبه‌های شفاهی متن مقدس در تاریخ مذهب»، گفتاری بودن قرآن را بررسی کرده است. پژوهش حاضر که به شیوة توصیفی‌ تحلیلی صورت پذیرفته و داده‌های آن نیز به روش کتابخانه‌ای گردآمده، به تبیین و تحلیل برداشت گراهام از گفتاری بودن قرآن پرداخته است. نتیجة به دست آمده نشان می‌دهد که محقق در چارچوب یک «طیف بیان»، قرآن را هم‌زمان، هم یک مجموعه‌ گفتاری و هم یک متن نوشتاری می‌شناسد؛ اما با توجه به قرائنی و به‌ویژه با در نظر گرفتن نحوة عملکرد شفاهی آن در جامعه‌ اسلامی، وجه اصلی و غالب آن را «گفتاری» می‌داند.