رابطه معنایی نکاح با ایمان در قرآن و نقش آن در تشکیل خانوادة قرآنی(بر اساس نظریه وایسگربر تریر)

مقاله حاضر با روش توصیفی‌ تحلیلی بر آن است در یک فرایند منظم و منطبق بر نظریه حوزه معنایی (وایسگربر تریر)، رابطه حوزه معنایی «نکاح» با مقوله «ایمان» را در آیات مربوط به نکاح بررسی نماید. واژه نکاح در قرآن از نظر معنای اساسی در همان معنای عصر پیش از نزول به کار رفته است. واژگان حوزه معنایی «نکاح» در قرآن شامل «ایامی، ازواج، ذریه، طلاق، زنا و...» با مقوله ایمان و حوزه معنایی آن نظیر «تقوا، عفاف، سکینه، خبیث، شرک و...»، گاهی به شیوه همنشینی و گاهی به شیوه متداعی و گاهی نیز بر اساس تقابل معنایی با یکدیگر پیوند خورده و از بار عاطفی‌ اخلاقی و حقوقی ویژه‌ای برخوردار گردیده و دستخوش توسعه معنایی شده است و بدین ترتیب بافت درون‌متنی آیات، چگونگی گسترش لایه‌های معنایی امر نکاح و معیار حقیقی تشکیل خانواده قرآنی را نشان می‌دهد.