représentation de la littérature carcérale à travers le dernier jour d’un condamné à mort de victor hugo et les chiffons de papier de la prison de bozorg alavi

Il y a longtemps que « la représentation littéraire » attire l’attention des écrivains et des philosophes. en effet, nous affrontons une masse de théories chez les hommes qui essayaient de représenter la plus réelle représentation des référents réels. en progressant des idées, le rôle de la représentation des référents et leurs interactions avec la fiction devient un élément indispensable dans tous les genres littéraires ainsi que la littérature carcérale. celle est une branche de la littérature qui nous donne la possibilité d’étudier des écrits sur la prison. en adoptant cette perspective, nous nous proposons d’effectuer, une étude comparative de deux romans français et persan, intitulés le dernier jour d’un condamné (hugo, 1829) et les chiffons de papier de la prison (alavi, 1321/1942). mais comment cette interaction du référent et de la fiction se manifeste-t-elle dans la littérature carcérale ? pour répondre à cette question, nous avons tenté d’analyser les champs de référence selon la théorie de benjamin hrushovski.

بازنمود ادبیات زندان از خلال آخرین روز یک محکوم اثر ویکتور هوگو و ورق پاره ها زندان اثر بزرگ علوی

چکیده«بازنمود ادبی» از دیرباز مورد توجه نویسندگان و فلاسفه بوده است. بشر در طول زمان همواره با انبوهی از نظریه‌‌هایی روبه‌رو بوده که تلاش می‌کردند واقعی‌ترین بازنمایی از مراجع را ارائه دهند. با توسعه این نظریه‌ها، نقش بازنمایی مراجع و تعامل آن‌ها با داستان به عنصری ضروری در همه‌ی گونه‌های ادبی از جمله ادبیات زندان که خود شاخه‌ای از ادبیات است، تبدیل می‌شود و فرصت مطالعه بازنمودهای مربوط به زندان را فراهم می‌آورد. با وام گیری از این دیدگاه، مطالعه‌ی تطبیقی دو رمان فارسی و فرانسوی با عناوین: ورق پاره‌های زندان (علوی، 1321/1942) و آخرین روز یک محکوم (هوگو،1829) پیشنهاد می گردد. در این مقاله سعی شد با بررسی زمینه‌های مراجع طبق نظریه بنجامین هروشوفسکی به این پرسش که چگونه تعامل مرجع و داستان در ادبیات زندان خود را بروز می دهد؟ پاسخ دهیم.