étude de la pulsion autodestructrice à travers des représentations du discours intérieur: cas du personnage autoréflexif d’harmonie nocturne

La mise en scène textuelle du discours intérieur dévoile en quelque sorte le morcellement de notre perception du monde, dès qu’il intègre les bribes de pensées nues dans le tissue du langage extériorisé. comme un trait marquant de la modernité romanesque, le discours intérieur se fait le mode privilégié d’expression de la crise d’identité à l’époque contemporaine, foncièrement mis en pratique par une nouvelle génération d’écrivains parmi lesquels figure le nom de reza ghâssemi. traduit en français par jean flores (2001), harmonie nocturne sert à dénoncer les tensions psychiques de l’homme moderne, par une verbalisation des conflits intérieurs d’un artiste-peintre iranien autour duquel se tisse toute une série des réflexions. pour accéder aux fondements des tensions psychiques du narrateur-personnage, il nous semble important d’examiner les diverses représentations de son discours intérieur dans le texte. le présent article fournit un bref aperçu des variantes discursives du langage intérieur dans harmonie nocturne, lesquelles se portent particulièrement sur la tendance autodestructrice du personnage ghâssemite.

مطالعه‌ی انگیزه‌ی خود ویرانگری از طریق بازنماییِ گفتار درون:در باب شخصیت خودبازتاب هارمونی شبانه‌ی ارکستر چوب‌ها

ظهور بیانیِ گفتار درون به نوعی ماهیت از هم گسیخته جهان را از ورای درک و دریافتی منقطع از واقع آشکار می‌سازد و این امر هنگامی رخ می‌دهد که پاره‌ای از افکار بی‌پرده‌ی انسان با تار و پود زبان بیرونی ادغام پیدا می‌کند. برون‌ریزی گفتار درون به عنوان یکی از ویژگی‌های بارز ادبیات مدرن، روشی موثر در بیان بحران هویت محسوب می‌شود که توسط نسل جدیدی از نویسندگان از جمله رضا قاسمی مورد کاربرد قرار می‌گیرد. همنوایی شبانه‌ی ارکستر چوب‌ها که ترجمه فرانسوی آن از ژان فلور (2001) با عنوان همنوایی شبانه (harmonie nocturne) به چاپ رسیده است، با بیان مکاشفات درونی هنرمندی ایرانی‌تبار سعی در پرده-برداری از تنش های روحی انسان مدرن دارد. برای دستیابی به ریشه‌ی تنش‌های روان‌شناختی راوی، تحلیل و رمزگشایی از جلوه-های نمود احوالات درونی وی امری ضروری به نظر می‌رسد. از این رو، مقاله حاضر مروری است بر انواع نمودهای گفتار درون در هارمونی شبانه که به گرایش خود‌ویرانگر شخصیت داستانی توجه دارد.