تبیین عدم تمایل کارتن‌خوابان شهر تهران در استفاده از گرمخانه‌های شهرداری: یک مطالعه کیفی

مقدمه: عده ای از شهروندان، از سرپناه که یکی از نیازهای اساسی و اولیه انسان است، محروم هستند. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی موانع بهره گیری کارتن خوابان شهر تهران از گرمخانه های شهرداری و ارایه راهکارها و پیشنهادهای کاربردی بود.روش : این مطالعه به روش تحلیل محتوای کیفی (qualitative content analysis) انجام شد. بر اساس روش نمونه گیری هدفمند و معیار اشباع نظری، 20 نفر از کارتن خوابانی که تمایلی به استفاده از گرمخانه نداشتند و همچنین، 10 نفر از کارکنان شاغل در خوابگاه ها و گشت فوریت های خدمات اجتماعی شهرداری در تحقیق شرکت نمودند. جهت جمع آوری اطلاعات، از روش مصاحبه نیمه ساختار یافته عمیق استفاده گردید.یافته ها: تحلیل محتوای اطلاعات به دست آمده از مصاحبه ها، دو درون مایه اصلی را به عنوان موانع استفاده از گرمخانه ها آشکار ساخت که شامل «چارچوب گریزی و حفظ هویت متمایز افراد کارتن خواب (فرار از مقررات محدودکننده و مغایر بودن با انگیزه کارتن خوابی و...)» و «ناکارامدی گرمخانه ها (شرایط نامناسب گرمخانه ها، رفتار خصمانه کارکنان و...)» بود. نتیجه گیری: کارتن خوابان به برنامه ریزی و ارایه خدمات و امکانات با توجه به شرایط واقعی که بتواند آن ها را به چرخه اجتماع بازگرداند، نیاز دارند و فقط ایجاد سرپناه موقتی که شب را در آنجا سپری نمایند، نمی تواند چندان برای این افراد راهگشا باشد.