عوامل آموزشی- ارتباطی موثر بر سواد سلامت افراد مبتلا به بیماری مزمن از دیدگاه کارکنان بهداشتی: یک مطالعه کیفی

مقدمه: سواد سلامت شامل مجموعه ای از مهارت های خواندن، شنیدن، تجزیه و تحلیل و تصمیم گیری در موقعیت های مرتبط با سلامتی است و این اصطلاح به معنی مهارت فرد در خواندن و نوشتن در دوران تحصیل نیست. پژوهش حاضر با هدف تبیین دیدگاه های کارکنان بهداشتی درباره سواد سلامت و عوامل آموزشی ارتباطی موثر بر آن در مراکز بهداشتی شهرستان مشهد انجام شد. روش : این مطالعه از نوع کیفی بود که در آن 12 نفر از کارکنان بهداشتی شاغل در مراکز بهداشتی شهرستان مشهد وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مشهد، در 4 جلسه بحث گروهی شرکت نمودند. داده ها از طریق مصاحبه های ضبط شده جمع آوری گردید و به طور هم زمان به روش تحلیل کیفی قراردادی (مقایسه مداوم) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: بر اساس تحلیل دیدگاه مشارکت کنندگان، عوامل آموزشی ارتباطی موثر بر سواد سلامت بیماران مزمن مراجعه کننده به مراکز بهداشتی در سه حیطه «کیفیت انتقال دستورات بهداشتی»، «کیفیت برقراری ارتباطم» و «کمیت انتقال دستورات آموزشی» طبقه بندی گردید. نتیجه گیری: شناخت واقعیت های موجود با رویکرد واکاوانه در تدوین برنامه های آموزشی تغییر رفتار ضرروری است. از این رو، سواد سلامت به عنوان یک استراتژی موثر در خودمراقبتی بیماران مزمن، مستلزم بهبود عوامل تعدیل کننده مانند آموزش و مهارت های ارتباطی می باشد.