شناسایی واکنش های روانشناختی پسران به طلاق والدین: یک مطالعه کیفی

مقدمه: افزایش نرخ طلاق تلویحات مهمی را برای فرزندان همراه داشته است رابطه بین طلاق والدین و سلامت روانی فرزندان یک رابطه علی معلولی ساده نیست و الگوهای متفاوتی از واکنش دهی فرزندان به طلاق والدین وجود دارد. بررسی جنسیت فرزند به عنوان عامل احتمالی میانجی در سازگاری فرزندان نسبت به طلاق نیز در برخی از مواقع متناقض بوده است. هدف پژوهش حاضر شناسایی واکنش های روانشناختی پسران به طلاق والدین در یک مطالعه کیفی می باشد.روش: پژوهش حاضر مبنایی کیفی دارد. جامعه پژوهش شامل پسران طلاق ساکن شهرستان شهریار بود و جهت انتخاب نمونه از روش نمونه گیری هدفمند استفاد شد. از طریق مصاحبه عمیق تعداد 13 پسر از خانواده طلاق در دامنه سنی 12 تا 17 سال که تا زمان مصاحبه بین 1 تا 5 سال طلاق والدین را تجربه و تحت حضانت مادر بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. جهت تحلیل یافته ها از از روش تقلیل گرایی و تفسیری مارشال و روزمن استفاده شد. روش تقلیل گرایی و تفسیر شامل مرتب سازی داده ها در طبقات متمایز و کدبندی آنها می باشد.یافته ها: تجزیه و تحلیل داده ها منجر به تولید دو طبقه اصلی گردید که شامل »واکنش های عاطفی « و »واکنش های رفتاری « بود. خرده طبقات واکنش های عاطفی شامل »احساس تسکین، اندوه، خشم، ترکیبی از واکنش های عاطفی « و خرده طبقات واکنش های رفتاری شامل » پختگی، عملکرد تحصیلی و مشکلات رفتاری « می باشد.نتیجه گیری: پژوهش حاضر نشان داد که طلاق و جدایی فرایندهایی اند که به طور یکسان توسط همه فرزندان تجربه نمی شود. همچنین، برخی از تاثیرات می توانند مثبت، منفی و یا ترکیبی از این دو باشد. لذا، می توان گفت که که تاثیر منفی طلاق بر پسران می تواند وسیع باشد. این امر بیانگر ادراک متفاوت فرزندان از طلاق و فرایندهای مرتبط با آن است که که الگوهای متفاوتی از واکنش دهی به طلاق را در پسران موجب می شود. به پژوهشگران آینده توصیه می شود عوامل مختلفی را که موجب واکنش دهی متفاوت پسران به طلاق والدین می شود را مورد بررسی و شناسایی قرار دهند.

Identifying psychological reactions of boys to parental divorce: A qualitative study

Introduction: Increasing divorce rates have important implications for children. The causal relationship between parental divorce and mental health of children is not simple and there are different patterns for the response of children to parental divorce. The examination of gender as a possible mediator in the adaptation of children to divorce has, in some cases, rendered contradictory results. The aim of this study was to identify the psychological reactions of boys to parental divorce in a qualitative study. Method: The present study is qualitative in nature. The study population consisted of boys who had experienced parental divorce in Shahriar County, Iran. Subjects were selected using purposive sampling method. Indepth interviews were conducted with a total of 13 boys of 1217 years of age from families who had experienced separation 15 years prior to the time of the interviews and lived with their mothers. Marshall and Rossman rsquo;s reduction and interpretation method was used for data analysis. Data reduction and interpretation method involves the sorting of data into categories and coding them. Results: The 2 main themes of emotional reactions and behavioral reactions were achieved through data analysis. The subcategories of emotional reactions include a sense of relief, sadness, anger, and mixed reaction and the subcategories of behavioral reactions included maturity, academic performance, and behavior problems. Conclusion: This study showed that the processes of divorce and separation are not experienced homogeneously by all children. The effects of divorce can be positive, negative, or a mix of the two. It however seems reasonable for one to conclude that the negative impact of divorce on boys can be extensive. This illustrates children rsquo;s different perceptions of divorce and its related processes that lead to the different response patterns in boys to divorce.