تجربیات زیسته پرستاران از بخشایشگری نسبت به دیگران

مقدمه: بخشایشگری نسبت به دیگران به عنوان یکی از فضیلت های اخلاقی مورد تاکید اسلام است. در راستای تقویت حفظ شان و کرامت انسانی و نوع دوستی و همدلی مورد تاکید در کدهای اخلاقی تدوین شده برای پرستاری، در حرفه پرستاری، بخشایشگری از جایگاه ویژه ای برخوردار است. هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی تجربیات زیسته پرستاران از بخشایشگری نسبت به دیگران در محیط کار بود.روش : پژوهش از نوع رویکرد کیفی و به روش پدیدارشناسی تفسیری صورت گرفت که هدف آن کشف پیامدهای بخشایشگری بر اساس تجربیات زیسته پرستاران بود. شرکت کنندگان در پژوهش 25 نفر از پرستاران بیمارستان های تبریز بودند که به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. داده ها با توجه به مصاحبه های عمیق، فردی و نیمه ساختاریافته جمع آوری شد و تا زمان اشباع داده ها، مصاحبه ها تداوم پیدا کرد. پس از پیاده سازی مکتوب مصاحبه، بر اساس رویکرد هرمنیوتیک و بر اساس روش diekelmann، allen و tanner مصاحبه ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. مضامین استخراج شده در پژوهش عبارت از آرامش روان، معنویت، حرفه و شغل بود.یافته ها: پرستاران در تجربه بخشایشگری خود نسبت به دیگران از لحاظ روانی، معنوی، حرفه ای و شغلی به تجربیات و پیامدهای ارزشمندی دست یافتند. نتیجه گیری: بخشش به عنوان یک عمل مهم اخلاقی و یکی از ملزومات مورد تاکید کدهای اخلاقی می تواند در اعطای احساس آرامش، تقرب به خدا و تعامل مثبت در محیط کار نقش اساسی ایفا کند.