ادراکات پرستاران و پزشکان از الگوی ارتباط حرفه‌ای: یک مطالعه پدیدارشناسی

مقدمه: با توجه به حوزه کاری مشترک پرستاران و پزشکان و مکمل بودن این دو حرفه، وجود ارتباطات حرفه ای اجتناب ناپذیر است. روابط حرفه ای مطلوب، موجب بهبود مراقبت های بهداشتی و کسب موفقیت پزشکان و پرستاران می شود. پژوهش حاضر با هدف تبیین تجارب پرستاران و پزشکان از ارتباط حرفه ای آنان با یکدیگر انجام شد.روش : مطالعه با رویکرد کیفی و از نوع پدیدارشناسی توصیفی صورت گرفت. در مجموع، 15 شرکت کننده از پرستاران (8 نفر) و پزشکان(7 نفر) طبق نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. پس از کسب رضایت آگاهانه از آنان، داده ها با استفاده از مصاحبه های نیمه ساختارمند جمع آوری گردید. مصاحبه ها تا رسیدن به مرحله اشباع ادامه یافت. کلیه مصاحبه ها ضبط و روی کاغذ بازنویسی و مرور شد. از روش colaizzi برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده گردید و درون مایه ها استخراج شد.یافته ها: با آنالیز مستمر داده ها و تجزیه و تحلیل دست نوشته های حاصل از مصاحبه ها، تعداد 317 کد، 4 طبقه اصلی و 19 زیرطبقه پدیدار شد که یکی از این درون مایه ها، درک الگوی ارتباط بود. بر اساس این طبقه اصلی، ارتباط بین پزشکان و پرستاران توصیف گردید. نتیجه گیری: بر اساس تجارب زیسته پرستاران و پزشکان از درک ارتباط حرفه ای می توان گفت که ارتباط حرفه ای بین پزشک و پرستار پدیده ای است که با درک الگوی ارتباط نمایان می شود و برای ارتقای کیفیت مراقبت، درمان بیماران و رضایت شغلی پرستاران و پزشکان لازم و ضروری است. ارتباط حرفه ای پرستاران و پزشکان، فرایندی است که عواملی مانند تعامل و همکاری و کنار آمدن، باعث تسهیل آن می شود و عواملی همچون عدم تعامل و همکاری، رابطه دستوری و اقتدارگرایانه و سپر بلا واقع شدن، این فرایند را تهدید می کند.