تنهایی وجودی در زنان دارای گرایش‌های وسواسی- جبری

مقدمه: پژوهش حاضر به چگونگی حضور مولفه تنهایی وجودی در موقعیت وسواس اجبار پرداخت. در این راستا، نگرش ها و واکنش هایزنان با گرایش های وسواسی جبری نسبت به تنهایی وجودی بررسی شد تا فهم بهتری نسبت به اختلال وسواس اجبار(obsessivecompulsive disorder یا ocd) پدید آید.روش : این مطالعه با استفاده از روش کیفی از نوع نظریه زمینه ای بر روی زنان کرمانی صورت گرفت. شرکت کنندگان بر اساس مقیاس وسواس اجبار yalebrown (yalebrown obsessivecompulsive scale یا ybocs) انتخاب شدند. نمونه گیری به روش هدفمند از نوع گلوله برفی آغاز شد و با نمونه گیری نظری ادامه یافت و با 13 نفر به اشباع رسید. تنهایی وجودی با استفاده از مصاحبه های نیمه ساختار یافته مورد کاوش قرار گرفت. گفته های شرکت کنندگان با استفاده از تحلیل مبتنی بر نظریه زمینه ای و با روش strauss و corbin کدگذاری و تحلیل گردید.یافته ها: »پذیرش/ عدم پذیرش « به عنوان مقوله مرکزی در نظر گرفته شد و »استقلال در مقابل وابستگی، مقابله دفاعی و غیر پذیرشی و مقابله سازگارانه و پذیرشی « نیز مقوله های محوری استخراج شده بودند که هر کدام زیرمجموعه هایی داشتند. به طور کلی، یافته ها گرایش به وابستگی را بیشتر از گرایش به استقلال نشان داد. شرکت کنندگان بیشتر از ساز و کارهای »مقابله دفاعی و غیر پذیرشی « در مواجهه با تنهایی وجودی استفاده می کردند تا »مقابله سازگارانه و پذیرشی «. عدم پذیرش، واکنش اغلب زنان دارای گرایش های وسواسی جبری نسبت به تنهایی وجودی بود. نتیجه گیری: به نظر می رسد که عدم پذیرش تنهایی وجودی، می تواند بخشی از اضطراب های مفرط، مقابله های ناکارامد و مشکلات ارتباطی افراد مبتلا به ocd را توجیه کند.