lentil (lens culinaris medik.) genotype × pgr (plant growth regulator) interaction and heritability of some traits under in vitro conditions

Plant breeders are constantly evaluating genetic diversity resources to lay a foundation for crop improvement. tissue culture techniques have been applied successfully in many species to generate genetic variation in plants. researches on lentil genetic diversity and parameter estimation under tissue culture conditions are relatively limited. therefore, this research was carried out in three separate experiments for genetic parameters estimation and to understand the response of 14 lentil genotypes to callus induction using kinetin (kin) and 2,4-dichlorophenoxyacetic acid (2,4-d) growth regulators; shoot production using thidiazuron (tdz), 2-isopentyladenine (2ip), benzylamino purine (bap), and kin growth regulators; and rooting the plants using naa growth regulator. results showed that the best treatments were 1 mg/l kin and 2 mg/l 2,4-d for callus induction, 3 mg/l bap, 4 mg/l kin, and 2 mg/l tdz for shoot regeneration, and 3 mg/l naa for rooting. the 09s 83259-14ill6994/ill5480 and flip2010-40l-10770-ill8119/ill7686 genotypes were the best in term of callus, shoot, and root induction. the broad sense heritability of most of the traits was high demonstrating lower contribution of environmental factors in phenotypic variances. overall, large diversity identified among genotypes in vitro conditions and high heritability estimates indicated that selection based on the measured traits including callus, shoot, and root induction will be efficient in tissue culture conditions.

برهمکنش ژنوتیپ×تنظیم کننده های رشد و وراثت پذیری صفات عدس (lens culinaris medik.) در شرایط آزمایشگاهی

به‌نژادگران گیاهی به طور مداوم به دنبال منابع جدید تنوع ژنتیکی هستند تا پتانسیل‌های مفیدی برای اصلاح گیاهان مختلف ایجاد کنند. تحقیقات بر روی تنوع ژنتیکی و تخمین پارامترهای عدس در شرایط کشت بافت بسیار محدود است. بنابراین، این تحقیق در سه آزمایش جداگانه برای تخمین پارامترهای ژنتیکی و پاسخ 14 ژنوتیپ عدس به القای کالوس با استفاده از تنظیم‌کننده‌های رشد کینتین و 2, 4-d، برای تولید ساقه با بکارگیری تنظیم کننده های رشد tdz, 2ip, bap, kin و برای ریشه‌زایی با استفاده از تنظیم کننده رشد naa طراحی و اجرا گردید. نتایج نشان داد که بهترین تیمارها 1 میلی گرم در لیتر kin و 2 میلی گرم در لیتر 2, 4-d برای القای کالوس بود. 3 میلی گرم در لیتر bap و 4 میلی گرم در لیتر kin و 2 میلی گرم در لیتر tdz برای تولید شاخساره و 3 میلی گرم در لیتر naa برای ریشه زایی مناسبترین تیمارها بودند. ژنوتیپ های09s 83259-14، ill6994/ill5480و flip2010-40l-10770-ill8119/ill7686 بهترین پاسخ را به هر سه مرحله کشت بافت داشتند. پتانسیل اولیه ژنوتیپ در تشکیل کالوس و اندام مهم بود. وراثت پذیری بیشتر صفات بالا بود که تاثیرات کم عوامل محیطی و اپی‌ژنتیکی را تایید می کند. به طور کلی، تنوع گسترده بین ژنوتیپ ها و وراثت پذیری بالای اکثر صفات نشان می دهد که انتخاب بر اساس این صفات در شرایط کشت بافت کارآمد خواهد بود.