effect of bolting on root yield and qualities of autumn sugar beet cultivars

One of the significant limitations in autumn cultivation of sugar beet is bolting. to investigate the quantitative and qualitative traits of root sugar beet cultivars and their resistance to bolting, a two-year (2018-2020) experiment was conducted as a randomized complete blocks design with three replications at varsan agricultural research station of golestan agricultural and natural resources research and education center, gorgan- iran. treatments included commercial autumn sugar beet cultivars [five imported cultivars (montana, jerra-kws, rosagold, chemineh, and veles) and a domestic cultivar (sharif). there was a significant difference in bolting rates of all cultivars in both years. veles and sharif cultivars had the highest bolting rate (41.7% and 33.3%) in both years, respectively. the bolting rate was higher in the second than in the first year. there was a significant difference between cultivars for root yield only in 2019. the highest (85.2 t ha-1) and lowest (59.8 t ha-1) root yields were obtained from jerra-kws chamine cultivars. there was a significant difference between cultivars for sugar purity, sugar extraction coefficient, and molasses sugar percentage in the second year. there was no significant difference between cultivars for sugar content and harmful nitrogen in both years. the cultivars showed different reactions in terms of bolting rate and other root qualitative traits (pure sugar, extraction coefficient, sodium, potassium, and harmful nitrogen levels) in the two years.

تاثیر پدیده ساقه روی بر عملکرد و کیفیت ریشه رقم‌های چغندرقند پاییزه

 یکی از محدودیت‌های عمده در کشت پاییزه چغندرقند(beta vulgaris l.) ، ساقه‌روی است. به منظور بررسی ویژگی‌های کمی و کیفی رقم‌های چغندرقند پاییزه و مقاومت آن‌ها به ساقه‌روی، آزمایشی در دو سال‌ ( 99 -1397) در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی ورسن مرکز تحقیقات و آموزش منابع طبیعی، گرگان، ایران. اجرا شد. تیمارها شامل ارقام تجاری چغندرقند پاییزه ]5 رقم خارجی (مونتانا، جراکاواس، روزاگلد، چیمنه و ولس) و رقم داخلی شریف[ بودند. بر اساس نتایج، رقم‌ها از نظر درصد ساقه‌روی در هر دو سال تفاوت معنی‌داری داشتند. در دو سال، رقم ولس و شریف بترتیب بیشترین درصد ساقه‌روی (41/7 و 33/3) را داشتند. درصد ساقه‌روی در سال دوم بیشتر از سال نخست بود. تنها در سال نخست بین رقم‌ها تفاوت معنی‌داری از نظر عملکرد ریشه مشاهده شد. بالاترین (85/2 تن در هکتار) و کمترین عملکرد ریشه بترتیب در رقم های جراکاواس و چمینه بدست آمد. در سال دوم از نظر درصد شکر خالص، ضریب استخراج قند و درصد قند ملاس تفاوت معنی‌داری بین ارقام حاصل گردید. از نظر صفات محتوای قند و نیتروژن مضره در هر دو سال تفاوت معنی‌داری بین ارقام وجود نداشت. ارقام از نظر درصد ساقه‌روی و سایر صفات کیفی ریشه (شکر خالص، ضریب استخراج، سدیم، پتاسیم و نیتروژن مضره) در دو سال واکنش‌های متفاوتی نشان دادند.