پیامدهای باروری به‌دنبال شیمی‌درمانی با اکتینومایسین-دی در بیماران با نئوپلازی تروفوبلاستیک با ریسک کم

زمینه و هدف: حاملگی مولار، به ویژه بیماری تروفوبلاستیک پایدار حاملگی یکی از مسائل مهم و نگران کننده در طب مامایی و زنان است. اما آن چه بیش از بروز بیماری تروفوبلاستیک پایدار حاملگی و درمان آن اهمیت دارد، پیامدهای بارداری بعدی است. از آن جا که این بیماری بیشتر زنان در سنین باروری را درگیر می کند، از نکات مهم در موفقیت درمان پیامدهای باروری می باشد. هدف از این مطالعه، یافتن پیامدهای بارداری پس از انجام شیمی درمانی با اکتینومایسیندی در بیماران تروفوبلاستیک پایدار کم خطر می باشد.روش بررسی: این مطالعه کوهورت گذشته نگر بر روی 74 بیمار که بین سال های 1383 تا 1393 با تشخیص نئوپلازی تروفوبلاستیک حاملگی بارداری کم خطر به بیمارستان های فیروزگر و بیمارستان میرزا کوچک خان مراجعه کرده و یا ارجاع شده بودند، انجام شد. بیمارانی که پس از ساکشن کورتاژ مول (و یا هر حاملگی دیگری) به دلیل افزایش بیش از 10% سطح betahcg برای سه هفته و یا در حد تغییر 10% (پلاتو) برای چهار هفته، تحت شیمی درمانی با اکتینومایسین دی قرار گرفته بودند، وارد مطالعه شدند. نتایج باروری بعدی این بیماران با استفاده از داده های مندرج در پرونده شان گردآوری و مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: از 74 بیمار که وارد مطالعه شدند 84% زایمان موفق و بدون عارضه، 4% سقط، 4% تکرار مول، 2/7% پره اکلامپسی، 5/4% زایمان زودرس مشاهده شد. همچنین در بررسی کنونی هیچگونه مرده زایی و ناهنجاری جنینی نیز مشاهده نگردید.نتیجه گیری: پیامدهای باروری پس از شیمی درمانی با اکتینومایسین، تفاوتی با افرادی که شیمی درمانی نمی شوند، ندارد.