بررسی میزان پایداری زانو متعاقب بازسازی لیگامان صلیبی قدامی به‌روش دو باندلی و تک باندلی

زمینه و هدف: بازسازی لیگامان صلیبی قدامی اولین انتخاب درمانی برایبیمارانی است که بنا به‌دلایل مختلف فاقد لیگامان صلیبی قدامی سالم در زانوهایشانمی‌باشند. از طرفی بازسازی تک باندلی این لیگامان با استفاده از آرتروسکوپ روشیاست که در سراسر دنیا پذیرفته شده است. هرچند که این روش درمانی منجر به پیامدهایخوبی در اکثر بیماران می‌شود ولی هنوز بیمارانی وجود دارند که از نتایج پس از اینعمل، چه در کوتاه‌مدت و چه در بلندمدت، ناراضی می‌باشند. لیگامان صلیبی قدامی به‌صورتطبیعی دارای ساختاری سه بعدی می‌باشد که فاسیکول‌های چند باندلی دارند. اینفاسیکول‌ها از دیدگاه آناتومیک به دو باندل اصلی قابل تقسیم هستند: باندلانترومدیال و باندل پوسترولترال. این اسامی با توجه به محل چسبیدن آن‌ها بر رویتیبیا انتخاب شده است. روش بررسی: 22 بیمار با پارگی لیگامان صلیبی قدامی تحت عمل بازسازی لیگامانصلیبی قدامی در بیمارستان شریعتی در طی سال‌های 1388 تا 1389 قرار گرفتند. 14بیمار تحت عمل بازسازی تک باندلی و هشت بیمار تحت عمل جراحی دو باندلی با هممقایسه شدند. این بیماران حداقل 9 ماه پس از انجام عمل جراحی به‌وسیله آرترومتر ومعاینه فیزیکی مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته‌ها: براساس نتایجآرترومتر از بین 14 بیمار در گروه بازسازی تک باندلی، در چهار بیمار میزان جابه‌جاییفمور نسبت به تیبیا بیش از پنج میلی‌متر بود ولی در گروه بازسازی دو باندلی در هیچ‌یکاز بیماران میزان جابه‌جایی بیش‌تر از پنج میلی‌متر نبود. نتیجه‌گیری: بازسازی دوباندلی لیگامان صلیبی قدامی در این مطالعه پایدارتراز بازسازی تک باندلی است.