بررسی نتایج سال اول بعد از عمل زنینگ در کودکان مبتلا به جابه جایی عروق بزرگ قلب

زمینهو هدف: امروزه درمان انتخابی برای جابه جایی عروق بزرگ عملتعویض شریانی است ولی بعضی کودکان کاندیدای مناسبی برای این عمل نیستند که در اینموارد عمل زنینگ (senning) مناسب است، لذا پیش آگهی این جراحیباید بهتر شناخته شود. روشبررسی: روش این مطالعه آینده نگر بوده و 65 بیمار که از سال88 1381 در بیمارستان قلب شهید رجایی تحت عمل زنینگ قرار گرفتند به مدت یک سال پی گیریشدند. یافته ها: 9/16% مرگ زودرس و 5/1% مرگ دیررس وجود داشت. 8/51% ازموارد مرگ زودرس مربوط به عمل زنینگ ساده، 9/38% آن مربوط به زنینگ همراه بستن نقصدیواره بین بطنی با یا بدون رفع تنگی دریچه شریان ریوی، 3/9% مربوط به زنینگپالیاتیو بود. شایع ترین آریتمی ریتم پیوست گاهی بود (5/18%). 15% بیماران انسدادزنینگ و 7/1% آن ها نشت بافل دهلیزی داشتند. صرف نظر از موارد مورتالیتی سه نفر(7/5%) نارسایی دریچه سه لتی قابل ملاحظه داشتند. 3/13% بیماران نارسایی بطن راستداشتند که اکثر موارد آن (5/37%) در عمل زنینگ همراه بستن نقص دیواره بین بطنیبود. صرف نظر از موارد مورتالیتی یک نفر (9/1%) سیانوز بالینی و سه نفر (7/5%)تنگی نفس هنگام فعالیت داشتند و 3/94% بیماران در فانکشنال کلاس یک بودند. نتیجه گیری: باتوجه به این که اکثر موارد مرگ متعاقب زنینگ طی ماه اول و به خصوص در روز دوماتفاق افتاده توجه به مرحله بلافاصله پس از عمل حایز اهمیت است. اکثر بیماران طییک سال پس از عمل نارسایی دریچه سه لتی یا نارسایی بطن راست نداشتند که حاکی ازپیش آگهی امیدوار کننده ای برای این بیماران است.