بررسی فراوانی عفونت استافیلوکوک طلایی مقاوم به متی‌سیلین (MRSA) و استافیلوکوک طلایی مقاوم به وانکومایسین (VRSA) با تعیین MIC با روش E Test

زمینهو هدف: عفونت‌هایناشی از استافیلوکوک اورئوس به‌طور فراگیر در سطح جامعه و بیمارستان‌ها رخمی‌دهند. هدف مطالعه بررسی شیوع مقاومت بهمتی‌سیلین و وانکومایسین در استافیلوکوکوس طلایی در بیماران بیمارستان سینا و هم‌چنینمقایسه دو روش آنتی‌بیوگرام بوده است. روش‌ بررسی: مطالعه حاضر طی سال 89 1388 بر روی بیماران بستری دربیمارستان سینا، تهران انجام گرفت. 85 نمونه مثبت استافیلوکوک طلایی با دو روشدیسک دیفیوژن و e test برایاگزاسیلین و وانکومایسین بررسی شدند. یافته‌ها: 46مورد از 85 بیمار، مذکر بودند. میانگین سنی افراد 213/19±46/51سال بود. 67 نفر (8/78%) از بیماران مبتلا به عفونت بیمارستانی با استافیلوکوکبودند. فراوانی استافیلوکوک مقاوم به متی‌سیلین (mrsa) حدود 50% بود. 93% از 43 بیمار مقاوم به متی‌سیلین عفونت بیمارستانیداشتند. مدت زمان بستری، استفاده از روش‌های تهاجمی، سابقه مصرف آنتی‌بیوتیک و نوعآن، از عوامل مقاومت به متی‌‌سیلین بود. خوشبختانه موردی از مقاومت به وانکومایسیندیده نشد و فقط یک مورد مقاومت بینابینی به وانکومایسین (visa) دیده شد. بین نتایج حاصل از دیسک و e test هم‌خوانیوجود داشت. نتیجه‌گیری: با توجه به شیوع مقاومت به متی‌سیلین در عفونت‌های بیمارستانیبه نظر می‌رسد استفاده از کلوگزاسیلین نمی‌تواند جایگاهی برای شروع درمان ضد استافبه صورت empiric داشته باشد و بر عکس در عفونت‌های کسب شده از جامعه به دلیل مقاومتکمتر استفاده از کلوگزاسیلین در درمان اولیه توصیه می‌شود. از طرف دیگر به نظر می‌رسدبا توجه به گرانی روش آنتی‌بیوگرام با e test بتوان بهنتایج دیسک‌های معتبر در آنتی‌بیوگرام اعتماد نمود.