ارزیابی نیمه کمّی بیان ژن ‌های HOXA10 و BTEB1 در اندومتر در زمان پنجره لانه‌گزینی در بیماران مبتلا به اندومتریوز و میوم

زمینهو هدف: تکنیک‌هایکمک باروری در سال‌های اخیر به‌طور قابل ملاحظه پیشرفت کرده است اما هنوز درتعدادی از جنین‌های منتقل شده به رحم لانه‌گزینی انجام نمی‌شود. یکی از دلایل ناباروری،شکست مکرر در لانه‌گزینی و کاهش پذیرش اندومتر می‌باشد. در وضعیت‌های بالینی مانند اندومتریوز و میوم، به دلیل تغییرات اندومتر، کاهش لانه‌گزینی به دنبال انتقال جنین مشاهده می‌شود.در این مطالعه مورد شاهدی، میزان بیان ژن‌های  hoxa10 و bteb1 در اندومتر افراد مبتلا بهاندومتریوز و میوم ارزیابی شدند. روشبررسی: مبتلایان بهاندومتریوز و میوم (هر گروه هشت نفر) به عنوان مورد و هشت فرد بارور و سالم بهعنوان کنترل انتخاب شدند. نمونه‌برداری از اندومتر در فاز میانی ترشحی انجام شد.سپس با روش نیمه کمّی rt pcr میزان بیان ژن‌های مورد نظربررسی شدند. یافته‌ها: جزییاتمراحل کار برای انجام روش نیمه کمّی بررسی میزان نسبی mrna های hoxa 10 و bteb1 توضیح داده شده است. تعداد سیکلمورد نظر برای انجام واکنش زنجیره‌ای پلیمراز (pcr) برای ژن‌های hoxa10، bteb1 و     ß actin به ترتیب 30، 32 و 26 سیکل به‌دست آمد. میانگین شدت بیان ژن hoxa10 و bteb1 (نرمال شده با ژن     ß actin) در اندومتر مبتلایان بهاندومتریوز به طور معنی‌داری کم‌تر از گروه کنترل بود (05/0p<). نتایج مشابهی نیز در مورد مبتلایانبه میوم برای هر دو ژن hoxa10 و bteb1 به‌دست آمد (05/0p<). نتیجه‌گیری: بهنظر می‌رسد تغییر در بیان تعدادی از ژن‌ها که مقدار آن‌ها به طور طبیعی در زمانلانه‌گزینی افزایش پیدا می‌کند، باعث ایجاد تغییرات اندومتر جهت پذیرش جنین بوده ومسئول کاهش میزان باروری در بیماران مبتلا به اندومتریوز و میوم باشد.