اثرات محافظتی ترکیب کورکومین دندروزومی بر سرطان کولون در موش صحرایی

زمینه و هدف: سرطانیک فرایند چند مرحله‌ای است که دوره شروع آن طولانی بوده و در ادامه سریع و پیش‌روندهمی‌باشد. مطالعات گذشته اثر آنتی توموری کورکومین و عملکرد آن بر سلول‌های توموریرا تایید کرده‌اند. روش‌های مختلفی برای افزایش کارایی و اثربخشی کورکومین صورتگفته که یکی از آن‌ها، ساخت نانوذره دندروزوم توسط دکتر سربلوکی بوده است. مطالعهحاضر جهت بررسی اثر محافظتی ترکیب کورکومین دندروزومی بر سرطان کولون در مدلحیوانی طراحی شده است. روش بررسی: 40 سر موش صحرایی نژاد فیشر به سه گروه کنترل، کورکومین وکورکومین دندروزوم تقسیم شدند. کلیه حیوانات داروی کارسینوژنیک آزوکسی متان (mg/kg s.c. 15) هفته‌ای یک‌بار و به‌مدتدوهفته دریافت کردند. حیوانات در گروه‌های کورکومین و کورکومین دندروزوماز دو هفته قبل از تزریق آزوکسی متان تا 14 هفته بعد از آخرین تزریق آن، به‌ترتیبکورکومین 2/0% و ترکیب کورکومین دندروزوم دریافت نمودند. در پایان مطالعه، کولونحیوانات خارج و تحت مطالعه هیستوپاتولوژی و ایمونوهیستوشیمی قرار گرفتند. یافته‌ها: میانگین تعداد ضایعات، نسبت هسته بهسیتوپلاسم، عدم پولاریته هسته‌ای، کاهش سلول‌های گابلت و ناهنجاری ساختاری و نیزبیان بتا کاتنین در گروه کنترل بالا بود اما در گروه‌های تیمار با کورکومین و ترکیبکورکومین دندروزوم نسبت به گروه کنترل کم‌تر شد به‌طوری که به‌شکل معنی‌داری درگروه ترکیبی به‌شدت کاهش پیدا کرد (p<0/05). نتیجه‌گیری: نتایجمطالعه حاضر نشان می‌دهد دندروزوم به‌عنوان یک نانوذره مناسب جهت افزایش کاراییکورکورمین در پیشگیری سرطان کولون می‌تواند به‌کار رود.