ارتباط غلظت اینترلوکین‌های 6، 17 و 23 با عفونت هلیکوباکترپیلوری گوش میانی در اوتیت مدیا

زمینه و هدف: هلیکوباکترپیلوری با بروز بیماری‌های مختلف به‌ویژه اختلالات گوارشی ارتباط دارد و در ترشحات گوش میانی بیماران مبتلا به اوتیت مدیا نیز دیده می‌شود. تشخیص بالینی عفونت هلیکوباکترپیلوری از طریق روش‌های مختلف انجام می‌شود و روش‌های تشخیصی جدید تحت مطالعه قرار دارند. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط بین غلظت اینترلوکین‌های 6، 17 و 23 با آلودگی به عفونت هلیکوباکترپیلوری در ترشحات گوش میانی بیماران مبتلابه اوتیت مدیای با افیوژن اجرا گردید.روش بررسی: 40 بیمار مبتلا به اوتیت ‌مدیای با افیوژن مراجعه‌کننده به بیمارستان‌های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران از اسفند ماه 1391تا مرداد 1393 در این مطالعه مقطعی وارد شدند. کلیه بیماران تحت عمل جراحی میرنگوتومی همراه با تعبیه لوله ونتیلاسیون قرار گرفتند و نمونه ترشحات آسپیره شده گوش میانی تحت آزمایش قرار گرفت. غلظت اینترلوکین‌های 6، 17 و 23 با استفاده از روش الیزا اندازه‌گیری شد و این مقادیر با نتایج آزمون polymerase chain reaction (pcr) هلیکوباکترپیلوری مقایسه شد.یافته‌ها: در این مطالعه 5/22% نمونه‌ها دارای آزمون pcr مثبت بود. در مجموع نمونه‌ها، il-6 دارای غلظتpg/ml 11/10±95/2، il-17 دارای غلظت pg/ml 89/5±91/0 و il-23 دارای غلظت pg/ml 07/4±34/1 بود. سطح il-6 در بیماران pcr مثبت pg/ml 29/22±40/6 و بیماران pcr منفی pg/ml 16/6±88/3 بود که دو گروه تفاوت معنادار بود. (01/0p=). سطح il-17 در بیماران pcr مثبت pg/ml 16/6±29/1 و بیماران pcr منفی pg/ml 81/5±13/1 بود که تفاوت معناداری نداشت (42/0p=). سطح il-23 در بیماران pcr مثبت pg/ml 15/6±77/3 و بیماران pcr منفی pg/ml 42/3±33/1 بود که تفاوت معناداری نداشت (27/0p=).نتیجه‌گیری: سطح اینترلوکین 6 با عفونت هلیکوباکترپیلوری گوش میانی در مبتلایان به اوتیت مدیای همراه با افیوژن ارتباط داشت. مطالعات بیشتر برای تعیین رابطه سایتوکین‌ها و عفونت هلیکوباکترپیلوری در آینده پیشنهاد می‌شود.