بررسی فراوانی آلل‌های HLA-DRB1 و HLA-DQB1 در کودکان مبتلا به ریفلاکس وزیکویورترال اولیه

زمینه و هدف: ریفلاکس وزیکویورترال (vesicoureteral reflux, vur) جریان برگشتی ادرار از مثانه به‌طرف حالب و به‌سمت کلیه است. ریفلاکس وزیکویورترال شایع‌ترین بیماری ارثی سیستم ادراری- تناسلی است که باعث افزایش استعداد به عفونت ادراری در کودکان می‌شود. با توجه به اینکه روش‌های رایج تشخیصی vur برای کودکان و والدین آنها ناخوشایند است از این‌روی آنالیزهای مولکولی از جمله بررسی ژن‌های آنتی‌ژنی لکوسیتی انسان شاید به شناسایی ژن مسبب کمک نماید.روش بررسی: این مطالعه بر روی 40 کودک که به‌علت urinary tract infection (uti) در بیمارستان افضلی‌پور، دانشگاه علوم پزشکی کرمان بستری و vur اولیه توسط voiding cystourethrogram (vcug) در آنها اثبات شده بود، انجام گردید. 40 کودک نیز پس از ارزیابی کامل اورولوژیکی و تایید عدم وجود vur در گروه کنترل قرار گرفتند. dna از نمونه خون کامل استخراج و با استفاده از روش polymerase chain reaction- sequence-specific priming (pcr-ssp) تکثیر داده شده و میران فراوانی آلل‌های hla-dr و hla-dq در دو گروه دو مقایسه گردیدند.یافته‌ها: فراوانی آنتی‌ژن hla-dr17 در بیماران دارای vur به‌طور معناداری بیشتر از افراد کنترل بود (039/0p=). در حالی‌که فراوانی آنتی‌ژن hla-dr16 در گروه بیماران دارای vur به‌طور معناداری کمتر از گروه کنترل بود (024/0p=). از طرف دیگر، فراوانی آنتی‌ژن hla-dq2 در بیماران دارای vur به‌طور معناداری بیشتر از افراد کنترل بود (002/0p=). همچنین فراوانی هاپلوتیپ‌های (1 و 17) hla-drb1 و (2 و 7) hla-dqb1 در بیماران vur به‌طور معناداری بیشتر از افراد گروه کنترل بود (027/0p= و 01/0p=).نتیجه‌گیری: امکان دارد که استعداد بروز ریفلاکس تا حدی توسط ژن‌های hla کنترل شود که لوکوس مسئول آن به احتمال زیاد در نزدیکی ژن‌های drb1 و dqb1 قرار دارد.