مقایسه اثر تجویز مزمن مورفین و ترامادول در دوره شیرخواری بر تشنج حاد حاصل از پنتیلن تترازول در موش صحرایی نابالغ

زمینه و هدف: مورفین و ترامادول بر تشنج موثرند اما تاکنون چگونگی عملکرد تشنجی این دو دارو با افزایش سن مقایسه نشده است. هدف این مطالعه مقایسه اثر برخورد با این دو دارو در دوره شیرخواری بر تشنج ناشی از پنتیلن تترازول در دوره قبل از بلوغ موش صحرایی می‌باشد. روش بررسی: 46 نوزاد نر موش صحرایی به طور تصادفی انتخاب و به گروه‌های سالین (21n=)، مورفین (12n=) و ترامادول (13n=) تقسیم شدند. در سن‌ 14-8 روزه به ترتیب سالین، مورفین یا ترامادول تزریق شد. در سن ‌22 ‌‌‌روز بعد ‌از تولد گروه سالین در سه زیر گروه مجدداً سالین (8n=)، مورفین (8n=) یا ترامادول (5n=) دریافت کرد. گروه مورفین در دو زیر گروه برابر مجدداً مورفین یا سالین (6n=) و گروه ترامادول سالین (6n=) یا ترامادول (6n=) دریافت کردند. در روز 29 با تزریق پنتیلن تترازول موش‌ها از نظر تشنج مطالعه شدند. یافته‌ها: تعداد تشنج تونیک- کلونیک در تمامی گروه‌ها نسبت به گروه کنترل و گروه ترامادول+ سالین افزایش داشت (05/0p<). دوره تشنج تونیک- کلونیک در گروه ترامادول+ سالین نسبت به سایر گروه‌های ترامادول کاهش داشت (05/0p<). زمان تاخیری تشنج تونیک- کلونیک در گروه سالین+ ترامادول نسبت به گروه کنترل کاهش داشت (05/0p<)، اما در گروه ترامادول+ سالین نسبت به تمامی گروه‌ها به‌جز گروه سالینی افزایش داشت (05/0p<). زمان تاخیری انقباضات میوکلونیک در گروه‌های سالین+ مورفین و سالین+ ترامادول نسبت به کنترل کاهش داشت (05/0p<).نتیجه‌گیری: احتمالا تغییرات وابسته به سن مشابهی در اثر تماس مزمن با مورفین و ترامادول در دوره نوزادی موش‌های صحرایی ایجاد می‌شود که در روزهای 28-22 بعد‌از تولد بر شدت تشنج اثر افزایشی می‌گذارد. اثر مورفین و ترامادول در این مورد باهم تفاوت معنی‌داری ندارند.