مقایسه تاثیر اکسی‌توسین وریدی با میزوپروستول رکتال در مرحله سوم زایمان بعد از القاء سقط طبی در سه ماهه دوم حاملگی

زمینه و هدف: القای سقط طبی در سه ماهه دوم حاملگی به دلایل مختلف می‌تواند صورت گیرد. سقط سه ماهه دوم می‌تواند عامل عوارض زیادی از جمله احتباس جفت و خون‌ریزی باشد. از داروهای متعددی از خانواده اکسی‌توسین، ارگوت‌ها و پروستاگلاندین‌ها جهت کنترل و بهبود شرایط مرحله سوم زایمان استفاده می‌شود. هدف این مطالعه مقایسه کارایی اکسی‌توسین وریدی و میزوپروستول رکتال در اداره مرحله سوم زایمان در ختم بارداری‌های سه ماهه دوم می‌باشد.روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی تعداد 80 نفر از زنان حامله بین هفته 14 تا 24 بارداری انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه مداخله با اکسی‌توسین وریدی شامل 20 واحد اکسی‌توسین در یک لیتر سرم نرمال سالین در طی یک ساعت و گروه gµ400 میزوپروستول رکتال جهت کنترل مرحله سوم زایمان تقسیم شدند. یافته‌ها: بر اساس نتایج این مطالعه تعداد موارد احتباس جفت در گروه میزوپروستول (سه نفر معادل 5/7%) به صورت معنی‌داری پایین‌تر از گروه اکسی‌توسین (10 نفر معادل 25%) بود (034/0p=). هم‌چنین میانگین مدت زمان خروج جفت در گروه میزوپروستول هم اختلاف معنی‌داری با گروه اکسی‌توسین داشته و پایین‌تر بود (به ترتیب 95/7 دقیقه در برابر 22/19 دقیقه، 015/0p=). میزان افت هموگلوبین در دو گروه تفاوت معنی‌داری نداشت. نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج مطالعه ما استفاده از میزوپروستول رکتال در مرحله سوم سقط سه ماهه دوم حاملگی، می‌‌تواند در مقایسه با اکسی‌توسین وریدی در کاهش تعداد موارد احتباس و کاهش مدت زمان خروج جفت موثر بوده اما تغییر چندانی در میزان خون‌ریزی ناشی از سقط ایجاد نمی‌کند.