فراوانی سلیاک در بیماران دارای افزایش آنزیم‌های کبدی با علت نامعلوم

زمینه وهدف: علت افزایش مزمن ترانس آمینازهای سرم می‌تواند در افراددارای اختلالات کبدی علیرغم بررسی‌های کامل کلینیکی و پاراکلینیکی اولیه، همچناننامعلوم باقی بماند. بیماری سلیاک (یا همان بیماری اسپروی غیر گرمسیری) به‌عنوانیکی از علل ایجاد‌کننده افزایش ترانس آمینازهای سرم مطرح شده است. هدف از انجاماین مطالعه نیز بررسی میزان فراوانی بیماری سلیاک در بین بیماران با افزایش آنزیم‌هایکبدی با علت نامعلوم می‌باشد. روشبررسی: 100 بیمار که با افزایش آنزیم‌های کبدی با علتنامعلوم به درمانگاه گوارش و کبد بیمارستان امام خمینی تهران در سال 88-1387مراجعه کرده بودند، بیمارانی که پس از انجام اقدامات لازم کلینیکی و انجامآزمایشات پاراکلینیکی اولیه هنوز علت افزایش آنزیم‌های کبدی در آن‌ها مشخص نشدهبود، وارد یک مطالعه از نوع بررسی مقطعی شدند. پس از انجام آزمایش آنتی‌بادی ضدترانس گلوتامیناز بافتی از نوع iga ازسرم بیمار اگر جواب آزمایش مثبت بود، بیوپسی از قسمت دوم دئودنوم بیمار برای بررسیابتلا به سلیاک انجام می‌گرفت و بدین‌وسیله تشخیص نهایی ابتلاء به سلیاک مسجل می‌گردید. یافته‌ها: میانگین سن بیماران مورد بررسی این مطالعه 77/16±79/39 بود که از این تعداد 55% مذکر بودند. فراوانی سلیاک در بیماران موردبررسی 6% (با محدوده اطمینان 95% از 78/2% تا 48/12%) بود. بین فراوانی دو جنسمیانگین سن، ast و alt در دو گروه اختلاف معنی‌داری یافتنشد. نتیجه‌گیری: فراوانی بیماری سلیاک در بین بیماران مبتلا به افزایش آنزیم‌های کبدی باعلت نامعلوم 6% بود که به فراوانی به‌دست آمده در سایر مطالعات نزدیک است.