نقش گیرنده‌های هورمونی استروژن و پروژسترون در درمان کنسرواتیو آدنوکارسینوم خوب تمایزیافته اندومتر مرحله Ia با مژسترول استات

800x600 زمینه وهدف: جراحی درمان موثر و اصلی در مراحل اولیه بیماری کارسینوم اندومتراست ولی درصورت ضرورت حفظ باروری، درمان‌های هورمونی (پروژستین‌ها) بررسی شده‌است.هدف این مطالعه بررسی اثر مژسترول استات در درمان آدنوکارسینوم اندومتر و ارتباطآن با گیرنده هورمونی می‌باشد. روشبررسی: مطالعه از نوع مداخله‌ای بدون شاهد در 16 خانم سنین قبل ازیائسگی با پاتولوژی آدنوکارسینوم خوب تمایز یافته مرحله i مراجعه‌کننده به بیمارستان زنان (میرزا کوچک‌خان)،در فاصله سال‌های 88-1378 است. درمان با mg/d160مژسترول استات شروع شد. سپس با mg/d320 در افرادیکه به‌درمان پاسخ ندادند ادامه یافت. بیماران با کورتاژ تشخیصی و هیستروسکوپی پی‌گیریشدند. بیمارانی که به درمان پاسخ دادند، جهت ivf معرفیو سه ماه پی‌گیری شدند. یافته‌ها: از 9 بیماری که از فازاول مطالعه پی‌گیری شدند، چهار مورد (25%) حامله و در نهایت هشت بیمار هیسترکتومیهمراه با برداشتن دو طرفه تخمدان شدند و تنها یک بیمار تحت درمان مجدد است و از هفتبیماری که از فاز دوم مطالعه پی‌گیری شدند، پنج بیمار تحت درمان (سه نفر معرفی به ivf و دو نفردرمان مرحله دوم)، یک بیمار هیسترکتومی همراه با برداشتن دو طرفه تخمدان شد و یکبیمار به‌دلیل نازایی همسر از مطالعه خارج شده است. همه موارد گیرنده پروژسترونداشتند. تنها یک مورد گیرنده استروژن منفی بود. نتیجه‌گیری: استفاده از درمان با پروژستین برای درمان سرطان اندومتر خوب تمایزیافتهاولیه باید با احتیاط صورت گیرد و نیاز به بررسی بسیار دقیق بالینی پیش و پس ازدرمان دارد. بررسی اثر گیرنده‌ها در پاسخ به درمان، نیاز به مطالعات بیشتربا حجم نمونه بالاتر دارد. normal 0 false false false en-gb x-none ar-sa microsoftinternetexplorer4 /* style definitions */ table.msonormaltable{mso-style-name:table normal;mso-tstyle-rowband-size:0;mso-tstyle-colband-size:0;mso-style-noshow:yes;mso-style-priority:99;mso-style-parent:;mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;mso-para-margin:0cm;mso-para-margin-bottom:.0001pt;mso-pagination:widow-orphan;font-size:10.0pt;font-family:times new roman,serif;}