مقایسه اثر تجویز براکتانت و پروکتانت آلفا در کاهش مرگ و میر و عوارض سندرم دیسترس تنفسی در نوزادان نارس

زمینه وهدف: به‌کارگیری انواع سورفاکتانت طبیعی و مصنوعی در درمان سندرمدیسترس تنفسی، به‌عنوان درمان نجات‌بخش، پذیرفته شده است. هدف این مطالعه، مقایسهاثرات براکتانت (سوروانتا) و پروکتانت‌آلفا (کوروسورف) در کاهش مرگ و میر و عوارضاین داروها در نوزادان نارس و مبتلا به سندرم زجر تنفسی می‌باشد. روش بررسی: این مطالعه، کارآزمایی بالینیدو گروهه می‌باشد که در آن، اطلاعات 104 نوزاد مبتلا به سندرم دیسترس تنفسی تحتدرمان با سوروانتا و کوروسورف در بخش نوزادان بیمارستان قائم مشهد جمع‌آوری می‌شد.حجم نمونه با اطمینان 95% و توان آزمون 80%، 30 نفر در گروه کوروسورف و 74 نفر درگروه سوروانتا محاسبه شد. سطح معنی‌دار در تمام موارد کمتر از 05/0 در نظر گرفتهشد. یافته‌ها: تفاوت معنی‌داریدر سن حاملگی (7/0p=) و وزن تولد (3/0p=)در دو گروه وجود نداشت. میزان بروز خونریزی داخل بطن‌های مغزی درجه iv و iii،در گروه کوروسورف 3/13% و در گروه سوروانتا 5/13% (76/0p=)، پنوموتوراکس در گروه کوروسورف3/28% و در گروه سوروانتا 20% (63/0p=)،مرگ در روز 28 تولد در گروه کوروسورف 6/26% و در گروه سوروانتا 28% (5/0p=)، انتروکولیت نکروزان در گروه کوروسورف 10%و در گروه سوروانتا 2/8% (01/0p=)،محاسبه شد. همچنین تفاوت معنی‌داری در بروز خونریزی داخل بطن‌های مغزی (7/0p=)، بازماندن مجرای شریان (63/0p=)، پنوموتوراکس (6/0p=)انتروکولیت نکروزان (2/0p=) و مرگ و میر در دو گروه (5/0p=) مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: استفاده از دو داروی سوروانتا و کوروسورف درنوزادان نارس مبتلا به بیماری غشاء هیالن (rds)،تاثیر یکسانی دارد.