اثر دگزامتازون بر کاهش میزان ادم راه‌هوایی و موفقیت خروج لوله تراشه در بیماران جراحی سروگردن بستری در بخش مراقبت ویژه

زمینه و هدف: تصمیم خروج لوله تراشه امری حیاتی است. استفاده از کورتیکواستروییدها برای کاهش ادم راه هوایی و شکست در خروج لوله تراشه در بیماران بخش مراقبت‌های ویژه همچنان موضوع مورد بحث و اختلاف‌نظر است.روش بررسی: در مطالعه مشاهده‌ای همگرایی آینده‌نگر از اردیبهشت تا مرداد 1400 در مجتمع بیمارستانی امام‌خمینی، 110 بیمار تحت جراحی سر وگردن بستری در بخش‌های ویژه بیمارستان امام‌خمینی وارد مطالعه گردیدند. معیارهای ورود شامل بیمار تحت جراحی سر و گردن و معیارهای خروج شامل دریافت پیشین کورتیکواسترویید، وجود لوله تراکئوستومی و سابقه جراحی سروگردن بودند. در گروه مداخله (55=n) در 24 ساعت اول، دگزامتازون وریدی mg 8 سه بار در روز و در 24 ساعت دوم mg 4 دو بار در روز تزریق گردید. گروه شاهد کورتیکواسترویید (55=n) دریافت نمی‌کردند. تهویه مکانیکی، روند جداسازی و خروج لوله تراشه براساس پروتکل یکسان انجام شد. برای داده‌های گروه‌بندی شده از chisquare test یا fisher’s exact test و برای توصیف مقادیر کمی از student’s t-test استفاده گردید.یافته‌ها: دو گروه از نظر میانگین سنی با یکدیگر تفاوتی نداشتند. خصوصیات دموگرافیک شامل جنس، شاخص توده بدنی، مدت زمان جراحی و انتوباسیون تفاوت معناداری با یکدیگر نداشتند. مدت اقامت در بخش مراقبت‌های ویژه در گروه دگزامتازون به‌طور معناداری بیشتر از گروه شاهد بود (0.001=p). میزان شکست در اکستوباسیون (extubation) و استریدور (stridor) پس از جراحی در دو گروه تفاوت معناداری نداشت (0.237=p).نتیجه‌گیری: دگزامتازون در کاهش ادم راه هوایی موثر نبوده و استفاده روتین آن در کاهش استریدور پس از خروج لوله تراشه توصیه نمی‌گردد.

The effect of dexamethasone on the reduction of airway edema and the success of extubation in patients with head and neck surgery admitted to the intensive care unit

Background: The decision to extubate the patient is crucial and challenging. The use of corticosteroids to reduce airway edema and extubation failure in intensive care patients is debatable.Methods: In an observational prospective cohort study from April 2021 to July 2021, 110 patients undergoing head and neck surgery at Imam Khomeini Hospital #39;s special wards were enrolled. Inclusion criteria: Patients undergoing head and neck surgery. Exclusion criteria: previous corticosteroid use, presence of tracheostomy tube, history of head and neck surgery. The intervention group (n=55) received intravenous dexamethasone 8 mg three times a day for the first 24 hours and 4 mg twice a day for the next 24 hours. The control group did not receive any corticosteroids (n=55). All the patients were weaned with the same protocol, including pressure support ventilation with pressure support 68 cm H20 and PEEP <5 cm H2o and FIO2 le;0.4 for 12 hours without respiratory distress, hypoxia, tachycardia, and diaphoresis. Before extubation, the cuff leak test was done for all the patients with the cutoff point of 110 ml. The Chisquare or Fisher #39;s exact test was performed for categorical variables, and a t-test was used to describe the quantitative variables. Pvalues less than 0.05 were considered statistically significant.Results: The mean age was 52.1 ±14.1, and there was no difference between the two groups. Demographic characteristics, including sex, body mass index, duration of surgery, kind of intubation, and Acute Physiology and Chronic Health Evaluation (APACHE) II score, were not significantly different. The length of stay in the intensive care unit in the dexamethasone group was significantly longer than the control group (104 vs. 79hour, P=0.001, CI 95%: 10.99540.878). The rate of failure in extubation and postoperative stridor was not significantly different between the two groups (P=0.237).Conclusion: Dexamethasone usage seems not to be effective in reducing airway edema, and its routine use is not recommended in reducing stridor after endotracheal tube removal.