نارسایی تخمدان به‌دنبال درمان سرطان و روش‌های حفظ باروری

نارسایی زودرس تخمدان ها به ناکارامدی تخمدان ها در سن کمتر از ٤٠ سال همراه با افزایش گنادوتروپین ها در محدوده یائسگی گفته می شود، که علل زمینه ای بسیاری دارد. سرطان و درمان های آن یکی از علل ایاتروژنیک نارسایی زودرس تخمدان است. غیر از جراحی و خارج کردن تخمدان ها که منجر به یائسگی فوری و دایمی می شود، رادیوتراپی کل بدن، رادیوتراپی گنادها و شیمی درمانی با عوامل آلکیله کننده از علل ثابت شده می باشند. در سال های اخیر نرخ نجات یافتگان از سرطان که بیشتر آن ها به سرطان های دوره کودکی یا دوره جوانی مبتلا بودند به صورت چشم گیری افزایش پیدا کرده است. با وجود امکان بالای نجات یافتن و کیفیت بالای زندگی این زنان، به نظر نمی رسد حفظ توان باروری در این گروه جزو مهمی از مسیر درمان شان محسوب شود. در چند سال اخیر راهکارهای حفظ و نگهداری توان بارداری در این گروه توسعه پیدا کرده است. با توجه به اینکه منبع فولیکول های اولیه در تخمدان ها ثابت است، هر گونه آسیبی به آن ها به صورت بالقوه می تواند این ذخیره را تقلیل و در ادامه سن موثر باروری فرد را کاهش و در نتیجه امید فرد برای بارداری را از بین ببرد. امکان فریز تخمک، جنین، بافت تخمدان از جمله این راه حل ها می باشد، استفاده از آگونیست های گنادوتروپین جهت سرکوب تخمدان ها و یا تغییر محل تخمدان ها به خارج از حوزه رادیوتراپی راهکارهای دیگری هستند. در این مقاله علل زمینه ساز نارسایی زودرس تخمدان در اثر درمان سرطان و همچنین راه های پیشنهادی جهت حفظ توان باروری در این گروه ها مورد بحث قرار گرفته است.