بررسی سمیت سلولی نانوهیدروکسی آپاتیت بر رده سلولی اپی‌تلیوم دهان انسان: یک مطالعه آزمایشگاهی

زمینه و هدف: ذرات نانوهیدروکسی آپاتیت با داشتن سطح تماس بیشتر وحلالیت بالاتر نسبت به هیدروکسی آپاتیت معمولی، مورد توجه پژوهشگران به عنوان یک پیوند موثر و جدید استخوانی قرار گرفته اند. مطالعات نشان داده اند که تناقض هایی در زمینه سازگاری زیستی این ذرات وجود دارد. هدف از مطالعه بررسی فعالیت حیاتی سلول اپی تلیوم دهان انسان در مجاورت با ذرات نانوهیدروکسی آپاتیت بود.روش بررسی: مطالعه به صورت تجربی در آبان 1392 انجام شد. غلظت های مختلف نانوهیدروکسی آپاتیت از 0/01 تا mg/ml 5 در 24، 48 و 72 ساعت بر سلول های اپی تلیال دهان انسان رده kb در محیط کشت تاثیر داده شد. میزان سمیت سلولی این ماده با روش متیل تیازول تترازولیوم بروماید و به وسیله دستگاه الیزا ریدر (falcon, becton-dickinson, usa) بررسی شد.یافته ها: سمیت سلولی غلظت های مختلف نانوهیدروکسی آپاتیت در 24 ساعت (p<0.001)، 48 ساعت (p<0.001) و 72 ساعت (p<0.001) بر سلول های اپی تلیال دهان انسان، اختلاف معنادار داشت. ذرات نانوهیدروکسی آپاتیت در غلظت 0/5 تا mg/ml 1 در زمان های 24، 48 و 72 ساعت بیشترین سمیت سلولی را بر سلول های اپی تلیوم دهان انسان داشتند. در تمامی زمان ها، غلظت های کمتر از mg/ml 0/05 بهترین سازگاری زیستی را داشتند.نتیجه گیری: نانوهیدروکسی آپاتیت سازگاری زیستی خوبی دارد و به دوز و زمان وابسته است. غلظت های کمتر از mg/ml 0/05 از نانوهیدروکسی آپاتیت بهترین سازگاری زیستی را با گذشت زمان دارند.