مروری بر مطالعات اپیدمیولوژیک عفونت‌های ناشی از کلستریدیوم دیفیسیل

کلستریدیوم دیفیسیل عامل مهم گسترش بیماری های گوارشی به دلیل مصرف آنتی بیوتیک و پیدایش مقاومت میکروبی می باشد. در گذشته، این باکتری تنها به عنوان عامل عفونت در بیمارستان معرفی شد. اما در اپیدمیولوژی عفونت تغییراتی مشاهده گردید و سویه های هایپرویرولانت کلستریدیوم دیفیسیل در خارج از محیط های درمانی مانند حیوانات و فراورده های غذایی شناسایی شد. با این وجود، این باکتری به عنوان پاتوژن مشترک انسان و دام یا غذازاد معرفی نشده است. اما افراد حساس مانند زنان باردار، سالمندان و کودکان ممکن است با مصرف فراورده های غذایی آلوده، کلستریدیوم دیفیسیل وارد بدنشان شود و شرایط ابتلا به عفونت در آن ها مهیا گردد. بنابراین تدوین گایدلاین های پیشگیری از انتقال باکتری به انسان در جامعه مانند محیط های بالینی اهمیت پیدا می کند. در این مقاله مروری، تاریخچه، عوامل خطر و پژوهش های صورت گرفته بر روی شیوع کلستریدیوم دیفیسیل در محیط های بالینی و خارج از آن در ایران بررسی می شود. در پایان فرضیاتی مطرح می شود که به دلیل عدم تشابه در پروفایل ریبوتایپ و ساختار ژنتیکی کلستریدیوم دیفیسیل در ایران با سویه های بین المللی، سویه های بومی در کشورمان وجود دارد که می توانند در بروز عفونت این باکتری در بالین و جامعه نقش داشته باشند. همچنین با توجه به گزارشات موجود از مصرف غیرمنطقی آنتی بیوتیک ها در کشورمان ایران، به نظر می رسد عفونت ناشی از کلستریدیوم دیفیسیل رو به افزایش باشد. اثبات این فرضیات نیازمند ارزیابی مداوم و دقیق بیماری و بررسی جامع مولکولی اپیدمیولوژی در محیط های درمانی و خارج از آن توسط سازمان های متولی سلامت می باشد.