تاثیر دو مدل تمرین ورزشی تناوبی شدید و تداومی متوسط بر میزان آیریزین سرمی و بیان ژن Pgc-1α در عضله موش‌

زمینه و هدف: مشخص شده که مایوکاین آیریزین (irisin) در تنظیم تعادل انرژی و وزن بدن نقش دارد. از این رو، هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر دو شیوه تمرین ورزشی بر میزان آیریزین سرمی و بیان ژن گیرنده فعال شده تکثیری پروکسی زومی pgc1 alpha در بافت عضلانی رت های نر بود.روش بررسی: این پژوهش تجربی در تابستان 1395 در دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله انجام شد. به این ترتیب که 32 سر رت نر ویستار ( با سن هشت هفته و میانگین وزن g 55 ±250) به طور تصادفی و مساوی در چهار گروه کنترل پایه (co)، کنترل هشت هفته (co8w)، تمرین تداومی متوسط (mict) و تمرین تناوبی شدید (hiit) تقسیم شدند. گروه co در شروع مطالعه کشته و گروه co8w همزمان با گروه های تجربی نگهداری شدند اما در هیچ تمرین ورزشی شرکت نکردند. گروه های mict و hiit نیز به مدت هشت هفته تحت فعالیت های تدوامی متوسط (60 15 دقیقه با سرعت m/min 30-15) و تناوبی شدید (84 تناوب شدید یک دقیقه ای با سرعت m/min 55-28 به همراه 73 تناوب آهسته یک دقیقه ای با سرعت m/min 30-12) قرار گرفتند. جهت اندازه گیری مقادیر آیریزین سرم از روش elisa و برای بررسی بیان نسبی mrna ژن pgc1 alpha; از روش realtime pcr استفاده شد.یافته ها: میزان بیان mrna ژن pgc1 alpha در هر دو گروه تناوبی شدید و تدوامی متوسط نسبت به گروه های کنترل افزایش معنا دار پیدا کرده است (0/001=p). در حالی که سطوح سرمی آیریزین تفاوت معنا داری نداشت (0/20=p).نتیجه گیری: نتایج نشان داد که این دو شیوه تمرین ورزشی احتمالاً با فعال سازی مسیرهای بالا دستی توانستند رونویسی از ژن pgc1 alpha ( تنظیم کننده اصلی متابولیسم انرژی ) در عضله اسکلتی را افزایش دهند، اما تغییر قابل ملاحظه ای در سطوح آیریزین سرمی ایجاد نکردند.