بررسی روش‌های تشخیص و درمان سارکوم‌های رحمی: مقاله مروری

سارکوم های رحمی بدخیمی های نادر ژنیکولوژیک هستند که 7-3% از کل بدخیمی های رحم و حدود 1% از کانسرهای ژنیکولوژیک را تشکیل می دهند و سبب بخش مهمی از مرگ ومیر به علت کانسرهای ژنیکولوژیک می گردند. این تومورها ماهیت تهاجمی و میزان عود بالایی دارند. شایعترین نوع آن ها لیومیوسارکوم می باشد. نادرترین نوع سارکوم رحمی اندومتریال استرومال سارکوم می باشد که در سنین جوانتری دیده می شود. در این مقاله مروری با بررسی متون و مقالات (2000-2017) انواع سارکوم های رحمی، روش های تشخیصی، پاتولوژی و انواع درمان های اولیه و کمکی این تومورها بررسی و جمع آوری شده است. طبق آخرین طبقه بندی هیستوپاتولوژیک این تومورها بر اساس سیستم figo 2009و who، سارکوم ها در سه گروه لیومیوسارکوم ها، اندومتریال استرومال سارکوم و کارسینوسارکوم ها طبقه بندی می شوند. تشخیص این تومورها پیش از درمان و افتراق آن ها از میوم های خوش خیم با استفاده از روش های تشخیص کنونی مشکل می باشد. در حال حاضر mri، سونوگرافی و pet روش های تشخیصی در دسترس هستند. جراحی کامل و بدون آسیب تومور با حاشیه های منفی، استاندارد طلایی درمان در این نوع تومور می باشد. در موارد بیماری پیشرفته یا عود، جراحی سیتوریداکتیو با هدف حذف بقایای تومور و به دنبال آن شیمی درمانی در الویت است. برای بیمارانی که بیماری غیرقابل جراحی یا بیماری متاستاتیک دارند، شیمی درمانی تسکینی در نظر گرفته می شود. در حال حاضر گزارش شده که ترکیب docetaxel و gemcitabine بهترین پاسخ درمانی را دارد. مطالعات اخیر برای اثبات نقش موثر targeted agents به تنهایی یا همراه با شیمی درمانی سیتوتوکسیک در درمان این تومورها در حال انجام است. به طور کلی این تومورها پاسخ مناسبی به شیمی درمانی و رادیوتراپی ندارند، این بدخیمی در تمامی مراحل پیش آگهی ضعیفی دارد.