تاثیر دوازده هفته تمرین هوازی بر کنترل متابولیک در مردان دیابتی نوع-2 مبتلا به نوروپاتی محیطی

زمینه: دیابت یکی از علل اصلی بروز نوروپاتی است که تاکنون درمان قطعی برای آن معرفی نشده است؛ با این حال کنترل متابولیک برای جلوگیری از پیشرفت این عارضه مهم و ضروری است. در تحقیق حاضر، تاثیر تمرین هوازی بر کنترل متابولیک در مردان دیابتی نوع-2 مبتلا به نوروپاتی محیطی بررسی شد. روش کار: بدین منظور 24 مرد دیابتی نوع 2 به دو گروه تمرین هوازی (4/6±2/43 سال، 3/15±5/86 کیلوگرم) و کنترل (6/4±0/42 سال، 9/11±3/89 کیلوگرم) تقسیم شدند. تمرین هوازی شامل 20 تا 45 دقیقه پیاده روی و دویدن با شدت 50 تا 75 درصد ضربان قلب ذخیره با تکرار 3 جلسه در هفته و به مدت سه ماه بود. در ابتدای دوره تحقیق و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، اندازه­گیری ترکیب بدن انجام شده و خونگیری به صورت ناشتا و دو ساعت بعد از یک وعده غذایی مختصر به عمل آمد. داده ها با استفاده از آزمون‌های آماری شپیرو ویلک، تی وابسته و تی مستقل آنالیز شدند. یافته ها: آنالیز داده­ها نشان داد تغییر معنی داری در درصد چربی، وزن و شاخص توده بدن در طی دوره تحقیق مشاهده نشد (05/0p). تفاوت بین گروهی تنها برای شاخص هموگلوبین گلیکوزیله و لیپوپروتئین پرچگال مشاهده شد (05/0>p). نتیجه گیری: بر اساس نتایج به دست آمده از تحقیق حاضر می­توان بیان کرد که تمرین هوازی منظم ممکن است یک روش مداخله­ای غیردارویی ایمن برای کنترل مطلوب متابولیک در افراد دیابتی مبتلا به نوروپاتی محیطی باشد.